zasada starszeństwa

Zasada starszeństwa w sukcesji nie obowiązuje bezwzględnie. W 1992 roku Fahd wydał edykt, że król ma prawo mianowania i dymisjonowania swego następcy, co oznacza, że żaden pretendent nie może być całkowicie pewny swojej pozycji w kolejce do tronu, trzeba nieustannie uważać, nasłuchiwać, oglądać się przez ramię.

źródło: NKJP: Robert Stefanicki: Jak zostać królem Arabii, Ozon nr 17, 2005

Tak np. w końcu 1944 roku ambasadorem rządu londyńskiego w Paryżu był Kajetan Dzierżykraj-Morawski - stryj piszącego te słowa - akredytowany przy generale de Gaulle'u jako jeden z pierwszych dyplomatów, jeszcze w Algierii. Zgodnie z zasadą starszeństwa był on po wyzwoleniu Francji dziekanem korpusu dyplomatycznego w Paryżu.

źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Watykan bez tajemnic, 1997

Przy stole biesiadnym również zauważamy obowiązującą zasadę starszeństwa: – matka Panny Młodej siedzi obok Pana Młodego, mając naprzeciwko siebie jego rodziców. Dalej siedzą najstarsi krewni.

źródło: NKJP: Małgorzata Dankiewicz: Kultura a rozwój człowieka, Wychowawca, 2004-01

Choroby społeczeństwa mieszczańskiego radził też leczyć powrotem do tradycji monarchicznych i do zasady starszeństwa. A jeśli będzie trzeba, ograniczeniem wolności słowa. W żadną rzeczywistą zmianę społeczną nie wierzył.

źródło: NKJP: Sławomir Sierakowski: Połknąć język i puścić pawia, 2005-06-11