nonszalancko - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. w sposób swobodny i niedbały, połączony z lekceważeniem norm społecznych i opinii innych ludzi

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	Chłopak wyprostował się dumnie i nonszalancko wsparł na mieczu. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Smoczy Pakt, 2003
	Grali nonszalancko, często tracili piłkę w niegroźnych sytuacjach. źródło: NKJP: Michał Micor: Mocna głowa bramkarza, Trybuna Śląska, 2003-05-19
	Mieliśmy motywację, a Brazylijczycy chyba podeszli zbyt nonszalancko i zapłacili za to porażką 0-1. źródło: NKJP: Jan Otałęga: Trenowałem Tomaszewskiego!, Dziennik Polski, 2006-05-20
	To obrońcy gospodarzy najczęściej sami stwarzali zagrożenie, grając nonszalancko przed własnym polem karnym. źródło: NKJP: LIC: Stadion odczarowany, Gazeta Poznańska, 2004-09-27
	On jest nieodpowiedzialny, nieobliczalny, agresywny, głupio się uśmiecha, nonszalancko traktuje wszelkie interwencje. źródło: NKJP: Lidia Ostałowska, Wojciech Tochman: Chciałem być święty, Gazeta Wyborcza, 1996-04-25

część mowy: przysłówek

Od: nonszalancja