-
3.
pot. przest. ktoś, kto postępuje w sposób sprytny lub przebiegły, co wzbudza niechęć mówiącego -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
- stary jucha
-
- Nie oprze mu się żadna jucha! - dalej grubas wychwalał swojego towarzysza. - Żadna dziewucha!
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Dzikie banany, 1960
Nie powiedział nawet, jucha, że go mina rozerwała, tylko jakby na czerwonkę czy na tyfus umarł.
źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Kamień na kamieniu, 2008
A, śpiochu, śpisz, że dobudzić cię nie mogę. To tak pilnujesz, jucho?
źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954
Przemyślne juchy, lasem gonią, żeby nie wychodzić na drogę!
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1953
Nabrały mnie juchy pierońskie, bo myślałem, że to coś o seryjnym mordercy będzie, a na końcu krzyknę „łoo!” widząc, że morderczynią jest Sandra Bullock.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. jucha
juchy
D. juchy
juchów
juch
C. jusze
juchom
B. juchę
juchów
juchy
N. juchą
juchami
Ms. jusze
juchach
W. jucho
juchy
Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r. ż., D. lm juch , B. lm juchy . Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, D. i B. lm juchów lub r. ż, D. lm juch , B. lm juchy
-
psł. *jucha 'rodzaj potrawy przyrządzanej z wywaru mięsa, z krwi zwierzęcej, wtórnie krew zwierzęca'