odwinąć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odwinąłem się +(e)m się odwinął	odwinęłam się +(e)m się odwinęła	odwinęłom się +(e)m się odwinęło	odwinęliśmy się +(e)śmy się odwinęli	odwinęłyśmy się +(e)śmy się odwinęły
2 os.	odwinąłeś się +(e)ś się odwinął	odwinęłaś się +(e)ś się odwinęła	odwinęłoś się +(e)ś się odwinęło	odwinęliście się +(e)ście się odwinęli	odwinęłyście się +(e)ście się odwinęły
3 os.	odwinął się	odwinęła się	odwinęło się	odwinęli się	odwinęły się

bezosobnik: odwinięto się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odwińmy się
2 os.	odwiń się	odwińcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odwinąłbym się bym się odwinął	odwinęłabym się bym się odwinęła	odwinęłobym się bym się odwinęło	odwinęlibyśmy się byśmy się odwinęli	odwinęłybyśmy się byśmy się odwinęły
2 os.	odwinąłbyś się byś się odwinął	odwinęłabyś się byś się odwinęła	odwinęłobyś się byś się odwinęło	odwinęlibyście się byście się odwinęli	odwinęłybyście się byście się odwinęły
3 os.	odwinąłby się by się odwinął	odwinęłaby się by się odwinęła	odwinęłoby się by się odwinęło	odwinęliby się by się odwinęli	odwinęłyby się by się odwinęły

bezosobnik: odwinięto by się

bezokolicznik: odwinąć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odwinąwszy się

gerundium: odwinięcie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: odwijać się

+

odwinąć się

+

(z CZEGO)

Zob. wić