pokarać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

ukarać wiele osób jedną po drugiej

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

więzienie i kara

Królowi z ogromnym trudem udało się zmusić wojska do marszu ze Lwowa na Ukrainę: wypłacił część żołdu pod zastaw klejnotów, pokarał stryczkiem 80 zbuntowanych z oddziałów piechoty (a zbuntowała się nawet jego gwardia), zagroził dziesiątkowaniem rot.

źródło: NKJP: W zgodzie ze „starym polskim urządzeniem”, Dziennik Polski, 2000-11-17

Legenda głosi, że cywilizacja minojska osiągnęła na wyspie taki poziom rozwoju, że wpędziła mieszkańców w wielką pychę. Bogowie pokarali wtedy ludzi, zsyłając erupcję wulkanu, trzęsienie ziemi i falę morską, która zmiotła miasta kreteńskie i zawróciła bieg Nilu w Egipcie.

źródło: NKJP: Włodzimierz Kupisz: Na Wyspie Wiatrów, Dziennik Łódzki, 2005-10-01

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	pokarzę	pokarzemy
2 os.	pokarzesz	pokarzecie
3 os.	pokarze	pokarzą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pokarałem +(e)m pokarał	pokarałam +(e)m pokarała	pokarałom +(e)m pokarało	pokaraliśmy +(e)śmy pokarali	pokarałyśmy +(e)śmy pokarały
2 os.	pokarałeś +(e)ś pokarał	pokarałaś +(e)ś pokarała	pokarałoś +(e)ś pokarało	pokaraliście +(e)ście pokarali	pokarałyście +(e)ście pokarały
3 os.	pokarał	pokarała	pokarało	pokarali	pokarały

bezosobnik: pokarano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pokarzmy
2 os.	pokarz	pokarzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pokarałbym bym pokarał	pokarałabym bym pokarała	pokarałobym bym pokarało	pokaralibyśmy byśmy pokarali	pokarałybyśmy byśmy pokarały
2 os.	pokarałbyś byś pokarał	pokarałabyś byś pokarała	pokarałobyś byś pokarało	pokaralibyście byście pokarali	pokarałybyście byście pokarały
3 os.	pokarałby by pokarał	pokarałaby by pokarała	pokarałoby by pokarało	pokaraliby by pokarali	pokarałyby by pokarały

bezosobnik: pokarano by

bezokolicznik: pokarać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pokarawszy

gerundium: pokaranie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	pokaranie	pokarania
D.	pokarania	pokarań
C.	pokaraniu	pokaraniom
B.	pokaranie	pokarania
N.	pokaraniem	pokaraniami
Ms.	pokaraniu	pokaraniach
W.	pokaranie	pokarania

imiesłów przymiotnikowy bierny: pokarany

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	pokarany	pokarany	pokarany	pokarane	pokarana
D.	pokaranego	pokaranego	pokaranego	pokaranego	pokaranej
C.	pokaranemu	pokaranemu	pokaranemu	pokaranemu	pokaranej
B.	pokaranego	pokaranego	pokarany	pokarane	pokaraną
N.	pokaranym	pokaranym	pokaranym	pokaranym	pokaraną
Ms.	pokaranym	pokaranym	pokaranym	pokaranym	pokaranej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	pokarani	pokarani	pokarane	pokarane
D.	pokaranych	pokaranych	pokaranych	pokaranych
C.	pokaranym	pokaranym	pokaranym	pokaranym
B.	pokaranych	pokaranych	pokaranych	pokarane
N.	pokaranymi	pokaranymi	pokaranymi	pokaranymi
Ms.	pokaranych	pokaranych	pokaranych	pokaranych

Składnia

+

pokarać

+

KOGO + (CZYM)

Pochodzenie

Zob. karać