Wydaje się jednak, że w badaniach nad społecznym postrzeganiem i waloryzowaniem przestrzeni znak powinien być traktowany przede wszystkim, choć nie wyłącznie, substancjalnie (materialnie). W ten sposób eksponuje się oznaczającą stronę znaku, dzięki której może on być postrzegany przez zmysły człowieka.
źródło: NKJP: Bohdan Jałowiecki, Marek S. Szczepański: Miasto i przestrzeń w perspektywie socjologicznej, 2009
Otóż my, ludzie, jesteśmy obecni substancjalnie tam, gdzie znajduje się nasze żywe ciało, czyli takie, w którym pulsuje krew, które jest złączone z duszą.