-
1.
zdolność do wykonywania pewnych czynności, oparta na wiedzy i doświadczeniu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- kompetencja językowa, komunikacyjna; odpowiednie, wysokie kompetencje; kompetencje emocjonalne, fachowe, merytoryczne, intelektualne, zawodowe
- kompetencje nauczyciela, pracowników
- kompetencja i profesjonalizm; kompetencje i umiejętności; fachowość i kompetencja; doświadczenie i kompetencje, wiedza i kompetencje
- brak; ocena, sprawdzian, test kompetencji
- kompetencje decydują o (karierze, obsadzie stanowisk)
- wymagać kompetencji
- mieć, posiadać; podważyć/podważać, sprawdzić/sprawdzać kompetencje
-
Jednak sprawą najważniejszą jest jakość serwisu - sprawność, uczciwość i kompetencja mechaników.
źródło: NKJP: Dobry fachowiec, ale rzadki, Polityka, 2000-05-27
Odbiorca wyposażony w odpowiednie kompetencje miał zrekonstruować strukturę tekstu oraz intencje i przesłanie autorskie.
źródło: NKJP: Alina Brodzka: Sporne sprawy polskiej literatury współczesnej, 1998
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kompetencja
kompetencje
D. kompetencji
kompetencji
neut kompetencyj
char C. kompetencji
kompetencjom
B. kompetencję
kompetencje
N. kompetencją
kompetencjami
Ms. kompetencji
kompetencjach
W. kompetencjo
kompetencje
-
+ kompetencja + (JAKA) -
fr. compétence
niem. Kompetenz
z łac. competentia 'odpowiedniość, zgodność, związek, symetria, podobieństwo'