-
1.
pot. żart. notatnik, w którym są zapisane czyjeś adresy, numery telefonów lub inne ważne dla kogoś informacje -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
pisanie
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
materiały i narzędzia pracy -
- wpisywać coś do kapownika
- zapisać/zapisywać w kapowniku
-
– Nie udzielamy informacji – powiedział tonem służbisty i wyjął kapownik.
źródło: NKJP: Michał Bielecki: Siostra Komandosa, 1997
Pan dowiaduje się o zabójstwie i od razu sięga do kapownika z numerami telefonów do swoich kontaktów operacyjnych, szuka kogoś, kto funkcjonuje najbliżej Dubrownika i telefonuje do niego?
źródło: NKJP: Artur Górski: Magia „Sacro Arsenale”, 2006
Wtem Mercier wpada do kawiarni z kapownikiem w dłoniach i z dobrą nowiną.
źródło: NKJP: Krzysztof Rutkowski: Paryskie pasaże, Gazeta Wyborcza, 1995-01-03
Od tego czasu Führer jest obsesyjnie ostrożny. – Wszystkie kontakty i spotkania zapisuje w swoim kapowniku szyfrem – zdradza młody sympatyk NOP.
źródło: NKJP: Bianka Mikołajewska: Łysi chcą zemsty, Polityka, 2003-11-08
Telefon był rekwizytem magicznym i równie magiczne były kapowniki z najlepszymi numerami.
źródło: NKJP: Kazimierz Kutz: Wysyp, Dziennik Zachodni, 2003-03-07
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kapownik
kapowniki
D. kapownika
kapowników
C. kapownikowi
kapownikom
B. kapownik
kapowniki
N. kapownikiem
kapownikami
Ms. kapowniku
kapownikach
W. kapowniku
kapowniki
-
Zob. kapować