wisus
-
przest. energiczne dziecko, które często rozrabia
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
narodziny i dzieciństwo
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
Rósł jak na drożdżach, był bystrym, ciekawskim świata wisusem, który paplał całymi dniami [...].
źródło: NKJP: Danuta Pawlicka: Mateuszek czeka na pomoc, Gazeta Poznańska, 2003-05-23
Jakiś chłopiec, warszawski wisus, wzbudzający zaufanie, oddany, stanowczy, chwyta mnie za płaszcz: „Panowie, prędko za mną!”.
źródło: NKJP: Jerzy Kłoczowski (red.): Kompania B1 Pułku AK Baszta 1939-1944, tom 1, 2008
Gdyby im przyszło zdobyć się dla kogoś obcego na wysiłek znacznie mniejszy, jęczeliby pod przymusem i narzekali na los, ile wlezie - teraz przeciwnie, wisusy nie szczędzili trudu, okrutnie się męczyli, ale nie czuli zmęczenia.
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Madagaskar okrutny czarodziej, 1969
To wisus o gołębim sercu! Jest odważny, wszystkim pomaga [...].
źródło: NKJP: Agnieszka Smogulecka: Szkoła, Polska Głos Wielkopolski, 2005-12-09
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wisus
wisusi
ndepr wisusy
depr D. wisusa
wisusów
C. wisusowi
wisusom
B. wisusa
wisusów
N. wisusem
wisusami
Ms. wisusie
wisusach
W. wisusie
wisusi
ndepr wisusy
depr -
Od: wisieć z przyswojonym z łaciny przyrostkiem -us.
Inne znaczenie: 'wisielec, szubienicznik'