mała stabilizacja
-
książk. wyrażenie używane w odniesieniu do sytuacji w Polsce pierwszej połowy lat 60. XX wieku, które charakteryzowały się odstąpieniem od wcześniejszych represji społeczno-politycznych i zaspokojeniu podstawowych potrzeb bytowych społeczeństwa
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa -
- gomułkowska mała stabilizacja
-
Koniec lat 60. wyjątkowo sprzyjał upolitycznieniu. Kończy się mała stabilizacja, wybucha Marzec. Ponad przygody kapitana Klossa i arcydzieła klasyki wybija się zirytowany głos Gomułki, który na wiecu w Sali Kongresowej krzyczy o warchołach.
źródło: NKJP: Danuta Zagrodzka: Telewizja w średnim wieku, Gazeta Wyborcza, 1992-10-24
I dziś łatwo sobie to wyobrazić: tu na miejscu fundowano ludziom gomułkowską, zgrzebną i nudną małą stabilizację, a nagle przybywają goście z egzotycznej, rewolucyjnej wyspy, palą cygara, opowiadają o swojej walce, zachowują się swobodnie, czyli zupełnie inaczej niż komunistyczni dygnitarze.
źródło: NKJP: Mirosław Pęczak: Che jest sexi, Polityka, 2005
Dlatego też poszukiwania analogiczne do tych prowadzonych w Polsce mieli wówczas rozpocząć we wszystkich tak zwanych krajach socjalistycznych. Początek małej stabilizacji. Ale nie wyprzedzajmy wydarzeń.
źródło: NKJP: Janusz Rolicki: Edward Gierek: życie i narodziny legendy, 2002
Do władzy doszedł Władysław Gomułka. Towarzysz Wiesław. Rozpoczynało się budowanie małej stabilizacji. - Kto był największym rozrabiaką? No jak to kto? Maniuś Kaniaburka.
źródło: NKJP: Piotr Tarczyński: Nie wszyscy się poznali, Gazeta Krakowska, 2003-06-05
-
typ frazy: fraza rzeczownikowa
ż, odmienny: mała , stabilizacja
Zwykle lp