-
1.
osoba sprawująca władzę w królestwie w okresie niepełnoletności króla -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
władza państwowa -
- nowy regent
- regent Filip II Burbon-Orleański
- regent (księstwa) Antiochii, Cypru, Francji, Królestwa Jerozolimskiego
- książę i regent
- książę regent
- funkcja, obowiązki, rola, urząd, władza; tytuł regenta
- być, ogłosić się, zostać; mianować regentem
- uznać za regenta
- rządzić jako regent; sprawować władzę jako regent
-
Obejmujący władzę regent Filip Orleański rozwiązuje dwór w Wersalu, przenosi się do Paryża i - jak na rozpustnika przystało - oddaje się hulankom i najbardziej powierzchownej realizacji starej łacińskiej maksymy carpe diem.
źródło: NKJP: Piotr Sarzyński: Pustki w buduarze, Polityka, 2009-02-28
Wobec jej małoletności ster rządów w państwie dzierżyli możnowładcy małopolscy [...], jednakże nie powołano regenta, ponieważ, jak pisze Jan Długosz, wszystko co mówiła lub czyniła znamionowało sędziwego wieku powagę .
źródło: NKJP: Internet
Po powrocie od Paryża doradzał regentowi [...] w sprawach handlowych.
źródło: NKJP: Internet
Po śmierci Borysa, 28 sierpnia 1943 roku, został przez parlament bułgarski ogłoszony regentem, do czasu osiągnięcia pełnoletności przez Symeona II, syna Borysa III.
źródło: NKJP: Internet
Tutanchamon zasiadł na tronie w wieku około ośmiu lat. Młody władca potrzebował wsparcia w sprawowaniu władzy. W jego imieniu powołano regentów [...].
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. regent
regenci
ndepr regenty
depr D. regenta
regentów
C. regentowi
regentom
B. regenta
regentów
N. regentem
regentami
Ms. regencie
regentach
W. regencie
regenci
ndepr regenty
depr -
niem. Regent
z fr. régent
< łac. regēns 'rządzący'