pułapka - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

urządzenie, konstrukcja lub wykop w ziemi wykonany przez człowieka w celu złapania jakiegoś zwierzęcia

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

blaszane, stalowe pułapki; pułapki szczękowe; feromonowe, lepowe
pułapka dla ptaków
pułapka na gryzonie; na krety, na myszy, na szczury; na ptaki; na jastrzębie; na drobną zwierzynę; na owady; na kraby; na muchy; na mrówki; na drapieżniki; na lisy, na wilki; na antylopy, na sarny
zaopatrzony w pułapki
skonstruować, stosować, założyć pułapkę
chwytać, łapać; wpaść w pułapkę
ginąć w pułapkach

	W pułapkę wpadła okazała sarna, co wielce ucieszyło kłusownika. źródło: NKJP: A. Fidrysiak: Święta bez pasztetu z dziczyzny, Tygodnik Ciechanowski, 2003-12-22
	Nikt nam nic nie da za darmo, bo za darmo jest tylko ser w pułapce na myszy. źródło: NKJP: W. Hagedorny: Rozsądek i okolice: Do raju z Wiatrem, Tygodnik Ciechanowski, 2002-09-09
	Tak zwane pułapki szczękowe, które niegdyś miażdżyły zwierzętom nogi, przeszły dla współczesnych celów badawczych istotne modyfikacje. źródło: NKJP: Tańcząc z wilkami, Dziennik Polski, 2000-07-28
	Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa raciborskiego magistratu kontynuuje akcję ochrony kasztanowców przed szkodnikiem szrotówkiem kasztanowcowiaczkiem. [...] Na drzewach założono pułapki feromonowe i lepowe. źródło: NKJP: Eko informacje, Nowiny Raciborskie, 2005-06-14
	W stalowych pułapkach giną w okrutny sposób także psy - te bezpańskie i te myśliwskie. źródło: NKJP: W. Hagedorny: Makabryczne skutki kłusownictwa, Tygodnik Ciechanowski, 2004-03-02

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

+

pułapka

+

na CO

st.pol. połapać/połapić 'schwytać, pojmać'

Dawna forma połapka, zob. łapać