bezdźwięczny

Ponieważ nasz język nie zachowuje na końcu słów dźwięczności (w przeciwieństwie np. do francuskiego), pierwotny deżdż przekształcił się w deszcz i ta wtórna postać - z bezdźwięcznym wygłosem „szcz” - przyjęła się w całej odmianie: deszczu, deszczowi, deszczem.

źródło: NKJP: Jan Miodek: Rzecz o języku. Dżdżownica po dżdżu source Dziennik Zachodni, 2008-02-15

Przejawia się to utratą dźwięczności spółgłosek w tej pozycji, co obejmuje nawet głoski zwarto-otwarte oraz półsamogłoskę u. Poprzedzane spółgłoską bezdźwięczną, wymawiane są najpierw również bezdźwięcznie, by następnie ulec najczęściej redukcji.

źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996

Język ma tendencję do upraszczania wymowy i głoski dźwięczne w sąsiedztwie bezdźwięcznych tracą swoją dźwięczność.

źródło: NKJP: Maciej Ślużyński: Marketing w praktyce. Budowanie marki, tworzenie tekstów reklamowych, 2004