nie wiedzieć czemu
-
nadawca nie potrafi wyjaśnić, dlaczego prawdą jest to, o czym mowa
-
wykładnik niepewności
-
najczęściej używany jako wtrącenie
-
Po śródmieściu nie wiedzieć czemu snuły się tłumy znudzonych policjantów.
źródło: NKJP: Mariusz Cieślik: Śmieszni kochankowie, 2004
My, nie wiedzieć czemu, chichotaliśmy cały czas, robiąc heroiczne wysiłki, aby nie wybuchnąć śmiechem, mimo groźnego spojrzenia Mamy.
źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Gdzie ten dom, gdzie ten świat, 1997
Admirałowi, nie wiedzieć czemu, przypomniał się pewien laryngolog, do którego, generalnie nie ufając lekarzom, wybrał się wreszcie, załamany kłopotami z nocnym oddychaniem.
źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Złoty pociąg, 2006
Ogromny piec kuchenny miał wbudowany zbiornik na ciepłą wodę, piecyk, nie wiedzieć czemu zwany duchówką, i piec chlebowy.
źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997
Nie wiedzieć czemu bardziej wierzyłem kierowcy, którego nazwiska nawet nie znam, niż Piontkowi, który zaangażował mnie do poszukiwania wspólnika.
źródło: NKJP: Michał Bielecki: Osiedle prominentów, 1997
-
część mowy: komentarz metatekstowy
podklasa: przyzdaniowy
-
nie wiedzieć czemu _ ograniczenia zakresu użycia:nie: Cz. t. rozk., Cz. t. przyp., Cz. wolitywnyszyk: zewnętrzny: antepozycja
wewnętrzny: stały