zadenuncjować - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. poinformować potajemnie władze lub zwierzchników o czyichś czynach sprzecznych z obowiązującym prawem

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	synonimy:	donieść nakablować podkablować zakablować zakapować
	hiperonimy:	poinformować

	[...] ktoś usłużny zadenuncjował dozorcę naszego, oddanego mi Henryka, że ma radio i po nocach słucha wraz ze swoim pomocnikiem, Władkiem. Ostatni mój doradca, ostatni w domu życzliwy człowiek zginął. źródło: NKJP: Stefan Leder, Witold Leder: Czerwona nić : ze wspomnień i prac rodziny Lederów, 2005
	To były trudne czasy. Zadenuncjowano mnie milicji, oskarżając o jakieś wymyślone przestępstwo, i mój wyjazd został zablokowany. Niestety, w tamtych realiach politycznych takie chwyty były możliwe. źródło: NKJP: Tomasz Wosk: Przezywali mnie „panda”, bo chodziłem z podbitymi oczami, Sztafeta, 2008-01-17
	[...] zadenuncjował rodziców za ukrywanie zboża podczas głodu na Ukrainie, bo tak kazało państwo, źródło: NKJP: Paweł Smoleński: Dzieci rewolucji, Gazeta Wyborcza, 1995-07-15
	[...] radny swego czasu zadenuncjował do inspekcji budowlanej własnego zięcia. źródło: NKJP: Andrzej Plęs: Prywatnie w imię dobra publicznego, Gazeta Krakowska, 2005-10-26
	[...] jako wiceprezydent zadenuncjował przed władzami rosyjskimi naczelnego inżyniera miasta [...] i jego pomocnika [...], w wyniku czego obu inżynierów zwolniono za nieprawomyślność. źródło: NKJP: Stanisław Milewski: Ciemne sprawy międzywojnia, 2002

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zadenuncjowałem +(e)m zadenuncjował	zadenuncjowałam +(e)m zadenuncjowała	zadenuncjowałom +(e)m zadenuncjowało	zadenuncjowaliśmy +(e)śmy zadenuncjowali	zadenuncjowałyśmy +(e)śmy zadenuncjowały
2 os.	zadenuncjowałeś +(e)ś zadenuncjował	zadenuncjowałaś +(e)ś zadenuncjowała	zadenuncjowałoś +(e)ś zadenuncjowało	zadenuncjowaliście +(e)ście zadenuncjowali	zadenuncjowałyście +(e)ście zadenuncjowały
3 os.	zadenuncjował	zadenuncjowała	zadenuncjowało	zadenuncjowali	zadenuncjowały

bezosobnik: zadenuncjowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zadenuncjujmy
2 os.	zadenuncjuj	zadenuncjujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zadenuncjowałbym bym zadenuncjował	zadenuncjowałabym bym zadenuncjowała	zadenuncjowałobym bym zadenuncjowało	zadenuncjowalibyśmy byśmy zadenuncjowali	zadenuncjowałybyśmy byśmy zadenuncjowały
2 os.	zadenuncjowałbyś byś zadenuncjował	zadenuncjowałabyś byś zadenuncjowała	zadenuncjowałobyś byś zadenuncjowało	zadenuncjowalibyście byście zadenuncjowali	zadenuncjowałybyście byście zadenuncjowały
3 os.	zadenuncjowałby by zadenuncjował	zadenuncjowałaby by zadenuncjowała	zadenuncjowałoby by zadenuncjowało	zadenuncjowaliby by zadenuncjowali	zadenuncjowałyby by zadenuncjowały

bezosobnik: zadenuncjowano by

bezokolicznik: zadenuncjować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zadenuncjowawszy

gerundium: zadenuncjowanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zadenuncjowany

odpowiednik aspektowy: denuncjować

	+	zadenuncjować	+	KOGO + (KOMU)
	+	zadenuncjować	+	KOGO + (do KOGO/CZEGO/przed KIM)

Od: denuncjować