markotnieć

Nasz przenikliwy pan wiedział, że po takim wstrząsie część ludzi zacznie się obsuwać, zacznie gorzknieć, markotnieć i milknąć, że utraci gorliwość, że podda się wahaniom i pytaniom, zwątpieniu i marudzeniu, osłabieniu i rozkładaniu, i dlatego zaczął w pałacu czystkę.

źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Cesarz, 2005

[...] Klaudia słucha i markotnieje. Klaudia patrzy na zdjęcia podejrzanych. Nie rozpoznaje, nie zna, nie pamięta, nie kojarzy.

źródło: NKJP: Izabela Kacprzak: Ci z tramwaju, gwałciciele, Dziennik Zachodni, 2005-11-18

To katorga nie tylko dla mieszkańców, ale też dziesiątków tysięcy przybyszów, którzy tu przyjeżdżają ze służbowej konieczności, oraz tysięcy cudzoziemców, którzy markotnieją, ginąc w chaosie polskiej metropolii.

źródło: NKJP: Piotr Pytlakowski: BUSpas, czyli wojna, Polityka, 2009-11-07

Im dłużej byli w drodze, tym bardziej Piotr markotniał. Nie podobała się mu ta kraina, za wiele tu było bagien, wilgoci i chłodu, wszędzie cięły komary, dokuczały muchy, nie było gdzie nocować, co jeść.

źródło: Internet: books.google.pl

Rozzuchwaleni początkowymi sukcesami żołnierze sarkali na surowe rozkazy i na bezczynność, a rybacy markotnieli z chwili na chwilę.

źródło: NKJP: Iwona Surmik: Talizman złotego smoka, 2002