zmarkotnieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zmarkotniałem +(e)m zmarkotniał	zmarkotniałam +(e)m zmarkotniała	zmarkotniałom +(e)m zmarkotniało	zmarkotnieliśmy +(e)śmy zmarkotnieli	zmarkotniałyśmy +(e)śmy zmarkotniały
2 os.	zmarkotniałeś +(e)ś zmarkotniał	zmarkotniałaś +(e)ś zmarkotniała	zmarkotniałoś +(e)ś zmarkotniało	zmarkotnieliście +(e)ście zmarkotnieli	zmarkotniałyście +(e)ście zmarkotniały
3 os.	zmarkotniał	zmarkotniała	zmarkotniało	zmarkotnieli	zmarkotniały

bezosobnik: zmarkotniano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zmarkotniejmy
2 os.	zmarkotniej	zmarkotniejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zmarkotniałbym bym zmarkotniał	zmarkotniałabym bym zmarkotniała	zmarkotniałobym bym zmarkotniało	zmarkotnielibyśmy byśmy zmarkotnieli	zmarkotniałybyśmy byśmy zmarkotniały
2 os.	zmarkotniałbyś byś zmarkotniał	zmarkotniałabyś byś zmarkotniała	zmarkotniałobyś byś zmarkotniało	zmarkotnielibyście byście zmarkotnieli	zmarkotniałybyście byście zmarkotniały
3 os.	zmarkotniałby by zmarkotniał	zmarkotniałaby by zmarkotniała	zmarkotniałoby by zmarkotniało	zmarkotnieliby by zmarkotnieli	zmarkotniałyby by zmarkotniały

bezosobnik: zmarkotniano by

bezokolicznik: zmarkotnieć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zmarkotniawszy

gerundium: zmarkotnienie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: markotnieć

Zob. markotny