zeszmacić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. poniżywszy kogoś, spowodować niekorzystną zmianę w jego samoocenie lub postrzeganiu przez innych

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	Najlepiej poniżyć, zeszmacić i naubliżać jest w internecie. źródło: Internet: gostynska.pl
	[...] popełnił samobójstwo, zanim bezpiece udało się go zeszmacić. źródło: NKJP: Internet
	Problem w tym, że dzisiejsi kretyni już nie chcą dociekać, czy ktoś kiedyś chciał dobrze, czy źle działając w tamtych czasach, tylko teraz wszystkich zeszmacić, i do tego właśnie nie chce dopuścić ten tłuścioch. źródło: NKJP: Internet
	Każdy, kto w dobrych intencjach bierze w Polsce władzę, jeśli go władza nie zeszmaci, godzien jest kanonizacji. źródło: NKJP: Internet
	Widać szykany złamały go i zeszmaciły - musiał się poddać. źródło: NKJP: Jerzy Trammer: Znowu idzie, Gazeta Wyborcza, 1998-02-06

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zeszmaciłem +(e)m zeszmacił	zeszmaciłam +(e)m zeszmaciła	zeszmaciłom +(e)m zeszmaciło	zeszmaciliśmy +(e)śmy zeszmacili	zeszmaciłyśmy +(e)śmy zeszmaciły
2 os.	zeszmaciłeś +(e)ś zeszmacił	zeszmaciłaś +(e)ś zeszmaciła	zeszmaciłoś +(e)ś zeszmaciło	zeszmaciliście +(e)ście zeszmacili	zeszmaciłyście +(e)ście zeszmaciły
3 os.	zeszmacił	zeszmaciła	zeszmaciło	zeszmacili	zeszmaciły

bezosobnik: zeszmacono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zeszmaćmy
2 os.	zeszmać	zeszmaćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zeszmaciłbym bym zeszmacił	zeszmaciłabym bym zeszmaciła	zeszmaciłobym bym zeszmaciło	zeszmacilibyśmy byśmy zeszmacili	zeszmaciłybyśmy byśmy zeszmaciły
2 os.	zeszmaciłbyś byś zeszmacił	zeszmaciłabyś byś zeszmaciła	zeszmaciłobyś byś zeszmaciło	zeszmacilibyście byście zeszmacili	zeszmaciłybyście byście zeszmaciły
3 os.	zeszmaciłby by zeszmacił	zeszmaciłaby by zeszmaciła	zeszmaciłoby by zeszmaciło	zeszmaciliby by zeszmacili	zeszmaciłyby by zeszmaciły

bezosobnik: zeszmacono by

bezokolicznik: zeszmacić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zeszmaciwszy

gerundium: zeszmacenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zeszmacony

+

zeszmacić

+

(KOGO)

Zob. szmata