poszczycić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. mieć powód do dumy w postaci kogoś lub czegoś nazwanego sąsiadującym rzeczownikiem

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

pochlubić się

poszczycić się bogatym dorobkiem, certyfikatem jakości, dobrymi wynikami, medalem, nagrodą, osiągnięciami, rekordem, sukcesami, tytułem, występami, zdobyciem nagrody, tytułu..., zwycięstwem; laureatami, medalistami, wychowankami
móc się poszczycić czymś

	[...] jest bardzo utytułowanym fotografikiem. Od 1995 roku może poszczycić się tytułem „artysta fotograf”, który nadała mu Międzynarodowa Federacja Sztuki Fotograficznej. źródło: NKJP: (TM): Obiektyw artysty, Dziennik Zachodni, 2001-07-11
	Tłumaczył radnym, iż sklepem takim poszczyciłaby się niejedna miejscowość. źródło: NKJP: Owoc zakazany lepiej smakuje, Dziennik Polski, 2002-03-19
	Józef Krzeptowski, był przewodnikiem oraz ratownikiem tatrzańskim, jak również uczestnikiem ruchu oporu jako kurier Armii Krajowej. Był człowiekiem, który mógł poszczycić się tym, że w ciągu zaledwie pięciu lat pokonał odcinek Zakopane-Budapeszt ponad 50 razy. źródło: NKJP: Spotkanie w Starej Polanie, Gazeta Krakowska, 2006-05-04
	Wierzę, że Słupsk poszczyci się w przyszłości uniwersytetem, znajdzie się także jakiś sposób na ściągnięcie do miasta inwestorów. źródło: NKJP: Maciej Jaroszewicz: Lot nad rodzinnym gniazdem, Dziennik Bałtycki, 2000-09-30

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poszczyciłem się +(e)m się poszczycił	poszczyciłam się +(e)m się poszczyciła	poszczyciłom się +(e)m się poszczyciło	poszczyciliśmy się +(e)śmy się poszczycili	poszczyciłyśmy się +(e)śmy się poszczyciły
2 os.	poszczyciłeś się +(e)ś się poszczycił	poszczyciłaś się +(e)ś się poszczyciła	poszczyciłoś się +(e)ś się poszczyciło	poszczyciliście się +(e)ście się poszczycili	poszczyciłyście się +(e)ście się poszczyciły
3 os.	poszczycił się	poszczyciła się	poszczyciło się	poszczycili się	poszczyciły się

bezosobnik: poszczycono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		poszczyćmy się
2 os.	poszczyć się	poszczyćcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poszczyciłbym się bym się poszczycił	poszczyciłabym się bym się poszczyciła	poszczyciłobym się bym się poszczyciło	poszczycilibyśmy się byśmy się poszczycili	poszczyciłybyśmy się byśmy się poszczyciły
2 os.	poszczyciłbyś się byś się poszczycił	poszczyciłabyś się byś się poszczyciła	poszczyciłobyś się byś się poszczyciło	poszczycilibyście się byście się poszczycili	poszczyciłybyście się byście się poszczyciły
3 os.	poszczyciłby się by się poszczycił	poszczyciłaby się by się poszczyciła	poszczyciłoby się by się poszczyciło	poszczyciliby się by się poszczycili	poszczyciłyby się by się poszczyciły

bezosobnik: poszczycono by się

bezokolicznik: poszczycić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: poszczyciwszy się

gerundium: poszczycenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: szczycić się

	+	poszczycić się	+	CZYM/KIM
	+	poszczycić się	+	że ZDANIE