ordynarny

Poseł C. spośród wszystkich polityków, jakich miałem okazję poznać, ma najniższą kulturę osobistą. Nie spotkałem nie tylko w parlamencie, ale także w życiu prywatnym nikogo, kto używałby tak ordynarnego języka i zachowywałby się tak niekulturalnie„.

źródło: NKJP: Polityka i obyczaje, Polityka, 2008-06-28

Berlusconi, jeśli pominąć sam finisz, prowadził kampanię w miarę spokojnie, nie obrażał już przeciwników, zrezygnował z ordynarnej chwilami retoryki sprzed dwóch lat, [...]

źródło: NKJP: Piotr Kowalczuk: Silvio odnowiciel, Polityka, 2008-04-26

[...] widział, jak na rozkaz ściągają palta i marynarki, a potem rozbierają się do naga. Niektórzy wstydliwie zasłaniali się rękami, inni – przeciwnie – popisywali się, prowokując kolegów do niewybrednych żartów, ordynarnych docinków, sprośnych zachowań.

źródło: NKJP: Edward Augustyn: Parasolki z papieru (5), Głos Ojca Pio, 2007

[...] codziennie znajdujemy w SKRZYNCE POCZTOWEJ DZIENNIKA „wypowiedzi” dokonane chuligańską ręką. Wczoraj były to nieprzyzwoite rysunki, dzisiaj ordynarne hasła i wulgarne wyzwiska;

źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek: Wolna Trybuna, 1985

Unikam wulgaryzmów w swoim myśleniu i mowie. Proszę bliskich, żeby nie używali przy mnie ordynarnych słów.

źródło: NKJP: Sonia Raduńska: Kartki z białego zeszytu, 2008