schizma wschodnia

Schizma wschodnia podzieliła świat chrześcijański w Europie, jeżeli nie w ogóle samą Europę, na dwa odrębne obszary kulturowe i religijne. Podział ów okazał się tak głęboki i trwały, że kiedy tworzono programy jedności europejskiej, kraje prawosławia pozostawały poza horyzontem europejskim.

źródło: NKJP: Bronisław Geremek: Europa i pamięć, Gazeta Wyborcza, 1997-09-20

Ryzykowne to zestawienie, ale można by przypomnieć schizmę wschodnią, która podzieliła chrześcijaństwo na katolicyzm i prawosławie. Tam również spory doktrynalne nie były tak ważne, jak niechęć Wschodu przed dominacją i wpływami rzymskiego biskupa.

źródło: NKJP: (sza): Chrześcijanin patrzy na islam, Dziennik Bałtycki, 2001-09-28

Rzecz była poświęcona problemowi, który nurtował Kościół katolicki od soboru we Florencji (1439), a mianowicie idei końca schizmy wschodniej, czyli powrotu prawosławia do wspólnoty rzymskiej z papieżem jako głową Kościoła.

źródło: NKJP: Jerzy Ziomek: Renesans, 1973

Rozdz. XII: Cesarstwo Byzantyńskie (s. 148-152) przedstawia walkę Bizancjum z Bułgarami i Arabami, wielką schizmę wschodnią, rządy dynastii macedońskiej, działalność Konstantyna VII Porfirogenety, rządy Jana Tzimiskesa, Bazylego II, chrzest Rusi, najazdy Seldżuków.

źródło: NKJP: Waldemar Ceran: Historia i bibliografia rozumowana bizantynologii polskiej (1800-1998), 1999