-
2.
mówiący, uznając to, co mówi o tym, o czym mowa za minimum, chciałby, aby było coś więcej niż to, ale zgadza się na to -
wykładnik limitatywności
-
Powinien wysłać ją do szkoły z internatem albo zatrudnić guwernantkę... Albo chociaż gospodynię...
źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Lustra, 1999
- Jeżeli masz chociaż odrobinę przyzwoitości, przestań tam chodzić.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Rosyjski kochanek, 1996
- Nie mógł pan chociaż wiadomości zostawić? Dlaczego się pan nie odezwał?
źródło: NKJP: Jacek Dukaj: W kraju niewiernych, 2005
- A chociaż warta grzechu?
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy. Czyściec, 1993
— Pani Klaudio — zawołał, gdy ją odnalazł — czy może mi pani powtórzyć, MNIEJ WIĘCEJ chociaż, co kapitan mówił do mnie w chwili, gdy weszła pani do kabiny?
źródło: NKJP: Karol Olgierd Borchardt: Szaman morski, 1988
-
część mowy: partykuła
podklasa: limitatywna
-
chociaż _ ograniczenia zakresu użycia:nie: z wyrażeniami oznaczającymi maksymalną ilość lub miarę czegoś
nie: z hiperboląszyk: zmienny: neutralna antepozycja -
Od: st.pol. chocia - pierwotnie imiesłowu czynnego czasu teraźniejszego ('chcąc') od st.pol. czasownika chocieć 'chcieć' - wzmocnionego partykułą -ż .