-
2.
mówiący, uznając to, co mówi o tym, o czym mowa za minimum, chciałby, aby było coś więcej niż to, ale zgadza się na to -
komentarz przyrematyczny
-
wykładnik limitatywności
-
Trzeba było choć Martę zatrzymać.
źródło: NKJP: Maria Kuncewiczowa: Cudzoziemka, 1995
A jak mnie pani Rylicka odnalazła, to myślałam, że będę mieć choć odrobineczkę domu... A zamiast domu mam miejsce, gdzie przyjeżdżam na wakacje...
źródło: NKJP: Beata Ostrowicka: Kraina kolorów. Księga intryg, 1999
Teraz Wilmowski pragnął tylko ujrzeć go choć na krótką chwilę, pocieszyć, uścisnąć.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1996
Niech pani powie mi choć jedno słowo, tyle nadziei mi pani dała, może nawet w całym życiu nikt mnie tak nie uszczęśliwił...
źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Bóg zapłacz!, 2000
-
część mowy: partykuła
podklasa: limitatywna
-
choć _ ograniczenia zakresu użycia:nie: z wyrażeniami oznaczającymi maksymalną ilość lub miarę czegoś
nie: z hiperboląszyk: zmienny: neutralna antepozycja -
Skrócenie st.pol. chocia , pierwotnie imiesłowu czynnego czasu teraźniejszego ('chcąc') od st.pol. czasownika chocieć 'chcieć'.