unudzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przest. zanudzić

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

zanudzić

	Spokojne, niekończące się motywy, jakby ilustracje rozpoczynającego się życia, któremu do finału niezmiernie daleko, unudziły mnie setnie, choć przyznać muszę, że kameralny przecież kwintet orkiestry świetnie poradził sobie z utrzymaniem napięcia i pełni dźwięku tych „niebiańskich dłużyzn”. źródło: NKJP: Młodość i doświadczenie, Dziennik Polski, 1999-03-01
	Ludzie wydrążeni [...], trzcinowe pajace [...] potrafią zanudzić wszystko i unudzić wszystkich na śmierć. źródło: NKJP: Hamilton: Perswazje, 1978
	Zdawało mi się tylko, jakoby pani teraz także mniej bywała wesołą, więcej milczącą i jakieś zamyślenie dawało mi się dostrzegać w jej oczach, co przypisywałem jednostajności i niezabawności jej życia, które by każdego musiało unudzić [...]. źródło: Zygmunt Kaczkowski: Mąż szalony, 1963 (books.google.pl)
	Nalegałem na to, może aż do unudzenia powtarzałem. źródło: Henryk Kamieński: Pamiętniki i wizerunki, 1951 (SJPDor)
	Jestem po prostu unudzona tym życiem, mam 20 lat, a żyję jak emerytka. źródło: Internet: kowbojki.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	unudziłem +(e)m unudził	unudziłam +(e)m unudziła	unudziłom +(e)m unudziło	unudziliśmy +(e)śmy unudzili	unudziłyśmy +(e)śmy unudziły
2 os.	unudziłeś +(e)ś unudził	unudziłaś +(e)ś unudziła	unudziłoś +(e)ś unudziło	unudziliście +(e)ście unudzili	unudziłyście +(e)ście unudziły
3 os.	unudził	unudziła	unudziło	unudzili	unudziły

bezosobnik: unudzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		unudźmy
2 os.	unudź	unudźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	unudziłbym bym unudził	unudziłabym bym unudziła	unudziłobym bym unudziło	unudzilibyśmy byśmy unudzili	unudziłybyśmy byśmy unudziły
2 os.	unudziłbyś byś unudził	unudziłabyś byś unudziła	unudziłobyś byś unudziło	unudzilibyście byście unudzili	unudziłybyście byście unudziły
3 os.	unudziłby by unudził	unudziłaby by unudziła	unudziłoby by unudziło	unudziliby by unudzili	unudziłyby by unudziły

bezosobnik: unudzono by

bezokolicznik: unudzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: unudziwszy

gerundium: unudzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: unudzony

odpowiednik aspektowy: unudzać

+

unudzić

+

KOGO + (CZYM)

Zob. nudzić