strzyc - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

przycinać rośliny, nadając im jakiś kształt, albo obcinać tuż przy ziemi

[stszyc] lub pot. [sczszyc], lub pot. [szczszyc]

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat roślin

ogrodnictwo i dbałość o rośliny

hiperonimy:

ścinać

	Wydobywający się przez okno w kuchni dym zobaczyli państwo Anna i Jerzy R., mieszkający na sąsiedniej parceli. Akurat obydwoje byli w ogrodzie, strzygli żywopłot. źródło: NKJP: Ewa Kozierkiewicz-Widermańska: Nieszczęścia chodzą parami, Detektyw nr 5 (153), 1999
	Kilka dni temu pracownicy firmy odpowiedzialnej za pielęgnację zieleni na tym terenie, strzygąc trawnik dużą, samobieżną maszyną, ścięli kilka drzewek. źródło: NKJP: (DOER): Znikające drzewka, Dziennik Polski, 2001-05-22
	Bywalcy okolic prezydium, szczególnie rankiem, widzą uwijających się tam pracowników służb komunalnych, a to zamiatających chodniki, a to strzygących trawę. źródło: NKJP: Grzegorz Wawoczny: Akcja „Czyste miasto”, Nowiny Raciborskie, 2004-07-27
	Sądzi pan zapewne, że siedząc w jakimś małym miasteczku gdzieś koło Koblencji czy Trewiru, będzie pan uprawiał spokojnie ogródek, bielił drzewka, strzygł na wiosnę parkan i kosił angielską maszynką trawnik wokół domu. źródło: NKJP: Wiesław Paweł Szymański: Niedźwiedź w katedrze, 1979

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	strzygłem +(e)m strzygł	strzygłam +(e)m strzygła	strzygłom +(e)m strzygło	strzygliśmy +(e)śmy strzygli	strzygłyśmy +(e)śmy strzygły
2 os.	strzygłeś +(e)ś strzygł	strzygłaś +(e)ś strzygła	strzygłoś +(e)ś strzygło	strzygliście +(e)ście strzygli	strzygłyście +(e)ście strzygły
3 os.	strzygł	strzygła	strzygło	strzygli	strzygły

bezosobnik: strzyżono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę strzygł będę strzyc	będę strzygła będę strzyc	będę strzygło będę strzyc	będziemy strzygli będziemy strzyc	będziemy strzygły będziemy strzyc
2 os.	będziesz strzygł będziesz strzyc	będziesz strzygła będziesz strzyc	będziesz strzygło będziesz strzyc	będziecie strzygli będziecie strzyc	będziecie strzygły będziecie strzyc
3 os.	będzie strzygł będzie strzyc	będzie strzygła będzie strzyc	będzie strzygło będzie strzyc	będą strzygli będą strzyc	będą strzygły będą strzyc

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		strzyżmy
2 os.	strzyż	strzyżcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	strzygłbym bym strzygł	strzygłabym bym strzygła	strzygłobym bym strzygło	strzyglibyśmy byśmy strzygli	strzygłybyśmy byśmy strzygły
2 os.	strzygłbyś byś strzygł	strzygłabyś byś strzygła	strzygłobyś byś strzygło	strzyglibyście byście strzygli	strzygłybyście byście strzygły
3 os.	strzygłby by strzygł	strzygłaby by strzygła	strzygłoby by strzygło	strzygliby by strzygli	strzygłyby by strzygły

bezosobnik: strzyżono by

bezokolicznik: strzyc

imiesłów przysłówkowy współczesny: strzygąc

gerundium: strzyżenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: strzygący

odpowiednik aspektowy: ostrzyc

Rz _osobowy

+

strzyc

+

CO + (CZYM)

psł. *strigti, strigǫ 'strzyc; ciąć, obcinać; ciąć zębami, gryźć; skubać'; przen.'ogołacać; pozbawiać (czegoś)'