wywędrować - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wywędrowałem +(e)m wywędrował	wywędrowałam +(e)m wywędrowała	wywędrowałom +(e)m wywędrowało	wywędrowaliśmy +(e)śmy wywędrowali	wywędrowałyśmy +(e)śmy wywędrowały
2 os.	wywędrowałeś +(e)ś wywędrował	wywędrowałaś +(e)ś wywędrowała	wywędrowałoś +(e)ś wywędrowało	wywędrowaliście +(e)ście wywędrowali	wywędrowałyście +(e)ście wywędrowały
3 os.	wywędrował	wywędrowała	wywędrowało	wywędrowali	wywędrowały

bezosobnik: wywędrowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wywędrujmy
2 os.	wywędruj	wywędrujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wywędrowałbym bym wywędrował	wywędrowałabym bym wywędrowała	wywędrowałobym bym wywędrowało	wywędrowalibyśmy byśmy wywędrowali	wywędrowałybyśmy byśmy wywędrowały
2 os.	wywędrowałbyś byś wywędrował	wywędrowałabyś byś wywędrowała	wywędrowałobyś byś wywędrowało	wywędrowalibyście byście wywędrowali	wywędrowałybyście byście wywędrowały
3 os.	wywędrowałby by wywędrował	wywędrowałaby by wywędrowała	wywędrowałoby by wywędrowało	wywędrowaliby by wywędrowali	wywędrowałyby by wywędrowały

bezosobnik: wywędrowano by

bezokolicznik: wywędrować

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

wywędrowawszy

gerundium: wywędrowanie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: wywędrowywać

+

wywędrować

+

SKĄD