-
2.a
cecha czegoś, co budzi bardzo nieprzyjemne uczucia i nie jest w czyjejś ocenie dobre -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
Zło, grzech i szpetota człowieka Pana nie ciekawią?
źródło: NKJP: Smak rzeczy pięknych, Dziennik Polski, 2003-11-15
[...] twórcy dostrzegli szpetotę życia doczesnego, z jego obscenicznością, fałszem, deformacją, sprośnością, pazernością itd.
źródło: NKJP: Piotr Sarzyński: Szpetna sztuka, Polityka, 2007-10-20
– Chodzi nam o to [...], by zdjąć z polskich polityków „gębę” i maskę. By widzów zainteresować, wzbudzić w nich ciekawość i sympatię, pokazując cały dramatyczny wymiar polityki, jej ludzką złożoność, piękno i szpetotę codziennych batalii, wyborów, decyzji.
źródło: NKJP: Magda Popek: Holland kręci z gwiazdami, Gazeta Krakowska, 2006-12-02
Wygląd, język, tembr głosu, wystudiowane maniery, demonstracyjna staroświeckość - spełniał wszystkie warunki, by stać się telewizyjną osobowością, nawet jeśli w czarnobiałej TV długo jeszcze nie było widać koloru jego czerwonej kamizelki ze złotymi guzikami, którą zakładał do czarnej marynarki. „...to mój pancerz, w który się ubieram, żeby chronić się przed atakami wulgarności (...) forma obrony przed szpetotą otaczającego nas świata” - tłumaczył.
źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Waldorff, ostatni baron Peerelu, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. szpetota
szpetoty
D. szpetoty
szpetot
C. szpetocie
szpetotom
B. szpetotę
szpetoty
N. szpetotą
szpetotami
Ms. szpetocie
szpetotach
W. szpetoto
szpetoty
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Od: szpetny