-
1.
to, co się otrzymuje z roślin uprawnych -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat roślin
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
rolnictwo -
- dobry, bogaty, obfity plon; !?niskie, satysfakcjonujące, słabe, !?wysokie; zniszczone plony
- plon cebuli; plony buraków, grochu, nasion, pszenicy, roślin, ziarna, ziemniaków
- jakość plonu; spadek; zbiory plonów
- straty w plonach
- przynieść; osiągnąć, uzyskać, zebrać plon; sprzedać plony
-
Wszystko tego ostatniego lata toczyło się pomyślnie, plon obfity wypełniał sąsieki.
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995
Dla ludów pustyni budowanie kanału było nie tylko kopaniem rowu, lecz działaniem przedłużającym życie (płynącą wodę nazywano „wodą życia”), dzięki któremu bezpłodne pustynne ugory mogą się zazielenić i przynieść plon.
źródło: NKJP: Maciej Zięba: Po szkodzie? Przed szkodą?: o Polsce, kapitalizmie i kontemplacji, 1996
Różni badacze dowiedli, że można wpłynąć na zjawisko wytwarzania się cebul, a nawet zwiększyć plon cebuli przez zastosowanie różnych regulatorów rozwoju.
źródło: NKJP: Leszek S. Jankiewicz: Regulatory wzrostu i rozwoju roślin: zastosowanie w ogrodnictwie, rolnictwie, leśnictwie i w kulturach tkanek: praca zbiorowa, 1997
Wyjałowiona ziemia dawała słabe plony, ludzie marnieli.
źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003
Gospodarstwa Skarbu Państwa [...] odgrywają dużą rolę w rolnictwie regionu. Osiągane w nich efekty (plony roślin, poziom produkcji zwierzęcej) są wyższe niż w gospodarstwach rodzinnych.
źródło: NKJP: Włodzimierz Łęcki: Wielkopolska: przewodnik, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. plon
plony
D. plonu
plonów
C. plonowi
plonom
B. plon
plony
N. plonem
plonami
Ms. plonie
plonach
W. plonie
plony
-
psł. *pelnъ 'zdobycz (wojenna), łup; zysk, korzyść; urodzaj'
W staropolszczyźnie także 'łup, zdobycz wojenna' (uznawane za bohemizm) (Bor)
-
Uznawane za niepoprawne w połączeniach: wysokie plony , niskie plony