obradzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	obradziłem +(e)m obradził	obradziłam +(e)m obradziła	obradziłom +(e)m obradziło	obradziliśmy +(e)śmy obradzili	obradziłyśmy +(e)śmy obradziły
2 os.	obradziłeś +(e)ś obradził	obradziłaś +(e)ś obradziła	obradziłoś +(e)ś obradziło	obradziliście +(e)ście obradzili	obradziłyście +(e)ście obradziły
3 os.	obradził	obradziła	obradziło	obradzili	obradziły

bezosobnik: obradzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		obradźmy
2 os.	obradź	obradźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	obradziłbym bym obradził	obradziłabym bym obradziła	obradziłobym bym obradziło	obradzilibyśmy byśmy obradzili	obradziłybyśmy byśmy obradziły
2 os.	obradziłbyś byś obradził	obradziłabyś byś obradziła	obradziłobyś byś obradziło	obradzilibyście byście obradzili	obradziłybyście byście obradziły
3 os.	obradziłby by obradził	obradziłaby by obradziła	obradziłoby by obradziło	obradziliby by obradzili	obradziłyby by obradziły

bezosobnik: obradzono by

bezokolicznik: obradzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: obradziwszy

gerundium: obradzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: obradzony

odpowiednik aspektowy: obradzać

+

obradzić

+

CO

Zob. radzić