odstrzelić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

strzelając z broni, spowodować oderwanie części czegoś od całości

[odstszelić] lub pot. [odsczszelić], lub pot. [odszczszelić]

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

broń

synonimy:

ustrzelić

	Chyba faktycznie odstrzelił sobie palec, bo z buta sączyła się krew. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Afrykanka, 2005
	- A teraz odstrzelę ci łeb - zagroził student. źródło: NKJP: (EM): Bandyta z uczelni, Express Ilustrowany, 2003-10-04
	Figurze Chrystusa na krzyżu brakuje ramienia, odstrzelonego serbską kulą, i ma ona ślady innych pocisków. źródło: NKJP: Bądźcie strażnikami poranka, Dziennik Polski, 2003-06-09
	Nie trzeba wykręcać się w kabinie. Martwić o kąty ostrzału. Siłę wiatru. Wyprzedzenie. Wreszcie o to, że się odstrzeli przy okazji własny ogon albo kawałek skrzydła, co się zdarza w B-17. Trzeba tylko zgrać muszkę ze szczerbinką. źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Czerwony byk, 2007

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odstrzeliłem +(e)m odstrzelił	odstrzeliłam +(e)m odstrzeliła	odstrzeliłom +(e)m odstrzeliło	odstrzeliliśmy +(e)śmy odstrzelili	odstrzeliłyśmy +(e)śmy odstrzeliły
2 os.	odstrzeliłeś +(e)ś odstrzelił	odstrzeliłaś +(e)ś odstrzeliła	odstrzeliłoś +(e)ś odstrzeliło	odstrzeliliście +(e)ście odstrzelili	odstrzeliłyście +(e)ście odstrzeliły
3 os.	odstrzelił	odstrzeliła	odstrzeliło	odstrzelili	odstrzeliły

bezosobnik: odstrzelono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odstrzelmy
2 os.	odstrzel	odstrzelcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odstrzeliłbym bym odstrzelił	odstrzeliłabym bym odstrzeliła	odstrzeliłobym bym odstrzeliło	odstrzelilibyśmy byśmy odstrzelili	odstrzeliłybyśmy byśmy odstrzeliły
2 os.	odstrzeliłbyś byś odstrzelił	odstrzeliłabyś byś odstrzeliła	odstrzeliłobyś byś odstrzeliło	odstrzelilibyście byście odstrzelili	odstrzeliłybyście byście odstrzeliły
3 os.	odstrzeliłby by odstrzelił	odstrzeliłaby by odstrzeliła	odstrzeliłoby by odstrzeliło	odstrzeliliby by odstrzelili	odstrzeliłyby by odstrzeliły

bezosobnik: odstrzelono by

bezokolicznik: odstrzelić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odstrzeliwszy

gerundium: odstrzelenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: odstrzelony

+

odstrzelić

+

CO + (KOMU/CZEMU)

Zob. strzelić