onomastyka

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1.a nauka

  • 1.a

    jęz.  nauka zajmująca się badaniem nazw własnych
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność intelektualna człowieka

    działalność naukowa


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

  • synonimy:  nazewnictwo
  • Prof. Kobylińska [...] zajmowała się onomastyką gwarową oraz jej świadectwami w XVII-wiecznych dokumentach.

    źródło: NKJP: Leszek Bednarczuk: Droga życiowa i naukowa Prof. Józefy Kobylińskiej, Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis, 2002

    Gdyby żył, dzisiaj - 13 grudnia 2002 r. - skończyłby sto lat. Prof. Eugeniusz Pawłowski - polonista, wybitny językoznawca specjalizujący się w onomastyce i dialektologii [...].

    źródło: NKJP: Druh Pazdur, Dziennik Polski, 2002-12-13

    Termin pseudonim pochodzi z greki, gdzie słowo pseudonymos tłumaczy się jako noszący kłamliwe imię, a w onomastyce i - szerzej - w kulturze oznacza właśnie nieprawdziwe, zmyślone lub przybrane określenie zastępujące nazwisko [...].

    źródło: NKJP: Dobrosława Świerczyńska: Pseudonim, czyli kto jest kim, Wiedza i Życie, 1997

    Onomastyka uczy nas, że wiele nazwisk pochodzi od dawnych przydomków, nadawanych ludziom od charakterystycznych cech, zdolności, zawodu lub miejsca zamieszkania [...].

    źródło: NKJP: Katarzyna Kobylarczyk: Świętych obcowanie, Dziennik Polski, 2006-12-22

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. onomastyka
    onomastyki
    D. onomastyki
    onomastyk
    C. onomastyce
    onomastykom
    B. onomastykę
    onomastyki
    N. onomastyką
    onomastykami
    Ms. onomastyce
    onomastykach
    W. onomastyko
    onomastyki

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • może fr. onomastique

    może niem. Onomastik

    z gr. onomastikós 'wprawny w nadawaniu imion; dotyczący nazywania'