podkurzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

pot. wprawić kogoś w stan lekkiej irytacji, rozdrażnienia czy złości

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	Wiem, co go kręci i jak go podkurzyć tak, aby wszystkich zaczął obrzucać bluzgami. źródło: NKJP: Internet
	Podkurzyłeś mnie, ale mimo to mam do Ciebie sympatię. Dlatego ostrzegam Cię, ze rozmawiając z Mariuszkiem - ryzykujesz. Ten człowiek, jak mu się nie spodobasz, to zacznie Ci spamować skrzynkę i wirusy podsyłać. źródło: NKJP: Internet
	Podkurzył mnie tak tą rozmową, że chyba sama siebie pochlastam. źródło: Internet: forum.gazeta.pl
	I właśnie to mnie podkurzyło, że choć złożyłem wniosek 30 grudnia, na luty się nie załapałem. Teraz dobrze będzie, jeśli załapię się na maj. źródło: Internet: mbank.pl
	Aby dobrze rozwiązać dręczące nas zagadki, trzeba bardzo dokładnie oglądać wszystkie pomieszczenia. Nieraz podkurzyło mnie, jak musiałem powolutku przesuwać myszką, by znaleźć coś, co może mi się przydać w dalszej grze. źródło: Internet: adventure-zone.info

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podkurzyłem +(e)m podkurzył	podkurzyłam +(e)m podkurzyła	podkurzyłom +(e)m podkurzyło	podkurzyliśmy +(e)śmy podkurzyli	podkurzyłyśmy +(e)śmy podkurzyły
2 os.	podkurzyłeś +(e)ś podkurzył	podkurzyłaś +(e)ś podkurzyła	podkurzyłoś +(e)ś podkurzyło	podkurzyliście +(e)ście podkurzyli	podkurzyłyście +(e)ście podkurzyły
3 os.	podkurzył	podkurzyła	podkurzyło	podkurzyli	podkurzyły

bezosobnik: podkurzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		podkurzmy
2 os.	podkurz	podkurzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podkurzyłbym bym podkurzył	podkurzyłabym bym podkurzyła	podkurzyłobym bym podkurzyło	podkurzylibyśmy byśmy podkurzyli	podkurzyłybyśmy byśmy podkurzyły
2 os.	podkurzyłbyś byś podkurzył	podkurzyłabyś byś podkurzyła	podkurzyłobyś byś podkurzyło	podkurzylibyście byście podkurzyli	podkurzyłybyście byście podkurzyły
3 os.	podkurzyłby by podkurzył	podkurzyłaby by podkurzyła	podkurzyłoby by podkurzyło	podkurzyliby by podkurzyli	podkurzyłyby by podkurzyły

bezosobnik: podkurzono by

bezokolicznik: podkurzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: podkurzywszy

gerundium: podkurzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: podkurzony

odpowiednik aspektowy: podkurzać

	+	podkurzyć	+	KOGO + (CZYM)
(to), że ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE	+	podkurzyć	+	KOGO

Eufemicznie podkurwić ; zob. kurwa I