odkurzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

oczyścić coś z kurzu i z ewentualnych innych nieczystości, znajdujących się na powierzchni tego czegoś

Jeśli wyrazu odkurzyć używamy bez dopełnienia, to określa on oczyszczanie podłogi za pomocą odkurzacza.

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Najbliższe środowisko życia człowieka

czynności związane z codziennym życiem w domu

	synonimy:	okurzyć
	hiperonimy:	oczyścić wyczyścić

	[...] nasza gosposia Natalia Koch jeszcze raz odkurzyła flanelową ściereczką srebrne ramki na konsolce, a małą szczoteczką przejechała po tych obciągniętych aksamitem. źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska: Apokryf wenecki, 2004
	Wzrok Jakuba padł na niezbyt dokładnie startą granicę kurzu. Przyjrzał się jej uważniej. Z wierzchu książki zostały odkurzone, ale te pod spodem, nietknięte ścierką, musiały tu leżeć od bardzo dawna. źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Siostra, 1996
	Taką podłogę łatwo jest utrzymać w czystości - wystarczy ją odkurzyć i przetrzeć wilgotną szmatą albo mopem. źródło: NKJP: BC: Panele czy parkiet, Życie Warszawy, nr 22/01, 2002
	Sypialnia prawie czysta, wystarczy odkurzyć dywan, kwiaty, umyć rolety, poukładać w szafie i zmienić pościel. źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Tarot paryski, 1999
	Zrobiłam porządek w swojej szafie z butami. Wytarłam kurze w dużym pokoju. Odkurzyłam duży pokój, przedpokój i kuchnię. Umyłam podłogę w kuchni i w pokoju. źródło: NKJP: Sonia Raduńska: Białe zeszyty, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odkurzyłem +(e)m odkurzył	odkurzyłam +(e)m odkurzyła	odkurzyłom +(e)m odkurzyło	odkurzyliśmy +(e)śmy odkurzyli	odkurzyłyśmy +(e)śmy odkurzyły
2 os.	odkurzyłeś +(e)ś odkurzył	odkurzyłaś +(e)ś odkurzyła	odkurzyłoś +(e)ś odkurzyło	odkurzyliście +(e)ście odkurzyli	odkurzyłyście +(e)ście odkurzyły
3 os.	odkurzył	odkurzyła	odkurzyło	odkurzyli	odkurzyły

bezosobnik: odkurzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odkurzmy
2 os.	odkurz	odkurzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odkurzyłbym bym odkurzył	odkurzyłabym bym odkurzyła	odkurzyłobym bym odkurzyło	odkurzylibyśmy byśmy odkurzyli	odkurzyłybyśmy byśmy odkurzyły
2 os.	odkurzyłbyś byś odkurzył	odkurzyłabyś byś odkurzyła	odkurzyłobyś byś odkurzyło	odkurzylibyście byście odkurzyli	odkurzyłybyście byście odkurzyły
3 os.	odkurzyłby by odkurzył	odkurzyłaby by odkurzyła	odkurzyłoby by odkurzyło	odkurzyliby by odkurzyli	odkurzyłyby by odkurzyły

bezosobnik: odkurzono by

bezokolicznik: odkurzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odkurzywszy

gerundium: odkurzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: odkurzony

odpowiednik aspektowy: odkurzać

+

odkurzyć

+

CO

Zob. kurzyć