odkurzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

spowodować, że coś, co było zapomniane czy nieużywane, ponownie zaczyna funkcjonować w świadomości lub w użyciu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

	[...] spędzali narzeczeńskie miesiące przy muzyce z płyt, a gdy im to obrzydło do reszty, odkurzyli staroświecki zwyczaj głośnego czytania. źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006
	By nadrobić to, co mąż żywiciel tracił przez picie, odkurzyła nabytą w młodości umiejętność robienia zastrzyków i nakłuwała tyłki schorowanych kobiet [...]. źródło: NKJP: Joanna Bator: Piaskowa Góra, 2009
	Ostatnio niezależnie od siebie dwóch astronomów odkurzyło starą hipotezę, że wewnątrz Obłoku Oorta może krążyć wielki obiekt przewyższający swą masą najcięższą znaną planetę - Jowisza. źródło: NKJP: Michał Czerny: Pluton, odmaszerować!, Polityka, 2001-08-25
	[...] zapragnę powspominać dobre chwile z dużego dystansu, odkurzyć trochę przeszłość, rozliczyć się z życiem, zanim mnie diabli wezmą. źródło: NKJP: Marek Soból: Mojry, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odkurzyłem +(e)m odkurzył	odkurzyłam +(e)m odkurzyła	odkurzyłom +(e)m odkurzyło	odkurzyliśmy +(e)śmy odkurzyli	odkurzyłyśmy +(e)śmy odkurzyły
2 os.	odkurzyłeś +(e)ś odkurzył	odkurzyłaś +(e)ś odkurzyła	odkurzyłoś +(e)ś odkurzyło	odkurzyliście +(e)ście odkurzyli	odkurzyłyście +(e)ście odkurzyły
3 os.	odkurzył	odkurzyła	odkurzyło	odkurzyli	odkurzyły

bezosobnik: odkurzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odkurzmy
2 os.	odkurz	odkurzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odkurzyłbym bym odkurzył	odkurzyłabym bym odkurzyła	odkurzyłobym bym odkurzyło	odkurzylibyśmy byśmy odkurzyli	odkurzyłybyśmy byśmy odkurzyły
2 os.	odkurzyłbyś byś odkurzył	odkurzyłabyś byś odkurzyła	odkurzyłobyś byś odkurzyło	odkurzylibyście byście odkurzyli	odkurzyłybyście byście odkurzyły
3 os.	odkurzyłby by odkurzył	odkurzyłaby by odkurzyła	odkurzyłoby by odkurzyło	odkurzyliby by odkurzyli	odkurzyłyby by odkurzyły

bezosobnik: odkurzono by

bezokolicznik: odkurzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odkurzywszy

gerundium: odkurzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: odkurzony

odpowiednik aspektowy: odkurzać

+

odkurzyć

+

CO

Zob. kurzyć