scena - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

fragment utworu fabularnego stanowiący zamkniętą całość

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

literatura

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

teatr

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

film

finałowa, końcowa, kulminacyjna; dynamiczna; rozbierana; słynna; przejmująca, wstrząsająca scena; powieściowe; zabawne; brutalne, krwawe, naturalistyczne, okrutne, śmiałe; wycięte sceny; sceny batalistyczne, bitewne, erotyczne, łóżkowe, miłosne, pornograficzne
scena balu, bitwy, egzekucji, gwałtu, polowania, pożegnania, spotkania, wesela, zabójstwa; sceny grozy, przemocy; pocałunków, walk
scena z komedii, z książki, z powieści
scena z czyimś udziałem
scena w filmie; w domu, w samolocie, w sądzie, w szpitalu, w więzieniu
sceny i dialogi, sceny i ujęcia, sceny i wątki
kręcić, nakręcić scenę

	Bitwa pod Grunwaldem jest najlepiej nakręconą sceną batalistyczną w historii polskiej kinematografii. źródło: NKJP: Internet
	[...] wiadomo skądinąd, że w tej ostatniej powieści odważną scenę miłosną ocenzurowała kuzynka pisarza [...] źródło: NKJP: Jerzy Sosnowski: W większym formacie - dziś: „NaGłos”, Gazeta Wyborcza, 1994-09-09
	W filmie pasowałaby [...] w tej scenie homoseksualna Jodie Foster. Julianne Moore gra przerażenie zamiast wyrafinowanego dystansu. źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Polka, 2001
	Czasem ciszej lub głośniej śpiewałem, przypominały mi się sceny z książek, filmów. źródło: NKJP: Wojciech Wanat: Rok w Monarze, 2006

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	+	scena	+	(CZEGO)
	+	scena	+	(JAKA)

łac. scaena 'scena; teatr; komedia'

z gr. skēnḗ 'buda; namiot; scena'