-
3.
książk. to, co pozostało po wydarzeniach lub faktach, które miały miejsce -
ATEMATYCZNY
-
- okruszyna prawdy
-
Jeśli nawet ciała powstaną, to co będą robiły bez całej reszty? Jak odnajdą się w przestrzeni [...]? Ten lęk nawiedza mnie, ilekroć znajduję okruszynę wiary w to, że ktoś kiedyś pozbiera mnie do kupy, postawi na nogi, da lekkiego klapsa i powie: no, idź.
źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Zima, Gazeta Wyborcza, 1999-03-20
- Nie płacz. Przecież ja ci go nie zabrałam. I on mnie wcale nie kocha. Naprawdę.
Chwytam tę okruszynę nadziei jak pająk muchę. Karmię się nią. Pożeram.źródło: NKJP: Krystyna Berwińska: Con Amore, 1976
Gdy sobie uświadomi, że jego życie składa się właściwie tylko z okruszyn prawdy, przyjaźni i miłości, wzmaga się w nim pragnienie pełnej, wiecznej i nieskończonej prawdy i niewyczerpanej miłości.
źródło: NKJP: Tadeusz Loska: Wszystkie moje źródła są w Tobie. Tom 1, 1992
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. okruszyna
okruszyny
D. okruszyny
okruszyn
C. okruszynie
okruszynom
B. okruszynę
okruszyny
N. okruszyną
okruszynami
Ms. okruszynie
okruszynach
W. okruszyno
okruszyny
-
+ okruszyna + CZEGO -
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego okruszyć 'krusząc obłupać' z przyrostkiem -ina; zob. kruszyć