-
mówiący, nie wiedząc, czy to, co mówi, jest prawdą - powołując się na to, co powiedział mu ktoś inny - wyraża przekonanie, że nie jest to prawdą
-
wykładnik ewidencjalności i oceny prawdziwości sądu
-
-
|
Opowiadał mi, że jakiś tajniak zatrzymał go na szosie i ukarał mandatem. Rzekomo za to, że Klaus wyjeżdżając ze stacji benzynowej potrącił motocykl.
źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1987
|
|
Ale niech pan powie, dlaczego Czesi, ci rzekomo nie-Słowianie, mówią słowiańskim językiem?
źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1996
|
|
[...] nie wierzę w rzekomo naukowe prawdy, jakimi karmi mnie cywilizacja.
źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Ziemia Urlo, 1994
|
|
Gdy wiadomym było, że Powstanie pozbawione obiecanej pomocy padnie, a takie słuchy dotarły do naszej piwnicy we wrześniu, ludzie grupkami zaczęli uciekać w inne, bezpieczniejsze rzekomo miejsca.
źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć..., 2001
|
-
część mowy: partykuła
podklasa: epistemiczna (niepotwiedzająca)
-
rzekomo _
w Zd. twierdz. i pyt. |
|
ograniczenia zakresu użycia:
nie: w Zd. optat.
nie: w pytaniach rozstrzygnięcia z czy
nie: z leksykalnymi wykładnikami pytań o uzupełnienie
nie: z partykułami implikującymi wiedzę lub niewiedzę mówiącego
|
| szyk: zmienny: neutralna antepozycja |
-
CHRONOLOGIZACJA:
SStp
SJPXVII
STR
SL
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 17.04.2015