wylatać - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.a

pot. latając - przemieszczając się w powietrzu - uzyskać coś

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Transport

transport powietrzny

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

zwyczaje i zachowania zwierząt

W tym roku jego gołębie wylatały tytuł I wicemistrza w klasyfikacji końcowej [...].

źródło: NKJP: (X): Sezon sukcesów, Dziennik Polski, 2003-11-21

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wylatałem +(e)m wylatał	wylatałam +(e)m wylatała	wylatałom +(e)m wylatało	wylataliśmy +(e)śmy wylatali	wylatałyśmy +(e)śmy wylatały
2 os.	wylatałeś +(e)ś wylatał	wylatałaś +(e)ś wylatała	wylatałoś +(e)ś wylatało	wylataliście +(e)ście wylatali	wylatałyście +(e)ście wylatały
3 os.	wylatał	wylatała	wylatało	wylatali	wylatały

bezosobnik: wylatano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wylatajmy
2 os.	wylataj	wylatajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wylatałbym bym wylatał	wylatałabym bym wylatała	wylatałobym bym wylatało	wylatalibyśmy byśmy wylatali	wylatałybyśmy byśmy wylatały
2 os.	wylatałbyś byś wylatał	wylatałabyś byś wylatała	wylatałobyś byś wylatało	wylatalibyście byście wylatali	wylatałybyście byście wylatały
3 os.	wylatałby by wylatał	wylatałaby by wylatała	wylatałoby by wylatało	wylataliby by wylatali	wylatałyby by wylatały

bezosobnik: wylatano by

bezokolicznik: wylatać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wylatawszy

gerundium: wylatanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wylatany

+

wylatać

+

CO

Zob. latać