stukać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pot. podczas spotkania towarzyskiego lekko uderzać trzymanym w dłoni naczyniem z alkoholem w naczynie trzymane przez kogoś innego

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Tradycja

zwyczaje i obyczaje

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

używki

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

czynności związane z jedzeniem

	Sekretarz z kieliszkiem i butelką chodził od każdego do każdego, nalewał, stukał się i plótł swoje mądrości. źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Excentrycy, 2007
	Nie dochodziły stamtąd podniesione głosy, żaden pijacki bełkot, prowadzili cichą, ale wartką rozmowę i stukali się szkłem według tradycyjnego zwyczaju. źródło: NKJP: Marek Nowakowski: Powidoki, 2010
	Smakuje i zimą, i latem. Pojemność 120 ml - w sam raz tyle, by nie lać do pełna. Można tym wznosić bezpiecznie toasty, stukać się, śpiewać, nawet tańczyć. źródło: NKJP: Przemysław Osuchowski: Notatnik oberżyświata. Szklanki w dłoń, mościpanowie, Dziennik Polski, 2005-03-12
	Zaszczycił Debrena, stukając się z nim kuflem. Piwo było zimne, choć w komnacie było prawie gorąco mimo ogromnych okien i kamiennych ścian. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Pogrzeb czarownicy, 2003
	- To najlepszego... - wzniósł toast, podając mi szkło i stukając się ze mną. źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stukałem się +(e)m się stukał	stukałam się +(e)m się stukała	stukałom się +(e)m się stukało	stukaliśmy się +(e)śmy się stukali	stukałyśmy się +(e)śmy się stukały
2 os.	stukałeś się +(e)ś się stukał	stukałaś się +(e)ś się stukała	stukałoś się +(e)ś się stukało	stukaliście się +(e)ście się stukali	stukałyście się +(e)ście się stukały
3 os.	stukał się	stukała się	stukało się	stukali się	stukały się

bezosobnik: stukano się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się stukał będę się stukać	będę się stukała będę się stukać	będę się stukało będę się stukać	będziemy się stukali będziemy się stukać	będziemy się stukały będziemy się stukać
2 os.	będziesz się stukał będziesz się stukać	będziesz się stukała będziesz się stukać	będziesz się stukało będziesz się stukać	będziecie się stukali będziecie się stukać	będziecie się stukały będziecie się stukać
3 os.	będzie się stukał będzie się stukać	będzie się stukała będzie się stukać	będzie się stukało będzie się stukać	będą się stukali będą się stukać	będą się stukały będą się stukać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		stukajmy się
2 os.	stukaj się	stukajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stukałbym się bym się stukał	stukałabym się bym się stukała	stukałobym się bym się stukało	stukalibyśmy się byśmy się stukali	stukałybyśmy się byśmy się stukały
2 os.	stukałbyś się byś się stukał	stukałabyś się byś się stukała	stukałobyś się byś się stukało	stukalibyście się byście się stukali	stukałybyście się byście się stukały
3 os.	stukałby się by się stukał	stukałaby się by się stukała	stukałoby się by się stukało	stukaliby się by się stukali	stukałyby się by się stukały

bezosobnik: stukano by się

bezokolicznik: stukać się

imiesłów przysłówkowy współczesny: stukając się

gerundium: stukanie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: stukający się

odpowiednik aspektowy: stuknąć się

+

stukać się

+

(z KIM) + (CZYM)

Zob. stukać