pognębić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. znęcając się nad kimś, prześladując kogoś, zniszczyć go moralnie lub materialnie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

synonimy:

zgnębić

	Oprawcy byli bezsilni wobec jego męstwa i to potęgowało ich wściekłość. Aby pognębić i złamać moralnie Moczarskiego, umieścili go w jednej celi z generałem SS Jürgenem Stroopem. źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1977
	Wprawdzie każdy polityk powtórzy za Janem Jakubem Rousseau, że obelgi to argumenty tych, którzy nie mają argumentów, ale sam nie będzie stronił od ich używania, z zamiarem pognębienia przeciwnika. źródło: NKJP: Sławomir Kmiecik: Mały słownik wielkich, Polska Głos Wielkopolski, 2007-10-05
	Zdrady, zasadzki, tortury, gwałt, masakra bezbronnych i słabych, porwania, a nawet zabójstwa negocjatorów, palenie zabudowań, niszczenie zbiorów - wszystkie te okrucieństwa stosowano w celu pognębienia przeciwnika. źródło: NKJP: Zbigniew Teplicki: Wielcy Indianie Ameryki Północnej, 1994
	Gore jednak przeszarżował - kamera bezlitośnie wychwyciła jego pogardliwe uśmieszki pod adresem rywala, słychać było głośne wzdychania - oznaki zniecierpliwienia - a agresywne ataki na program Busha wyglądały jak popisy prymusa w klasie usiłującego pognębić głupszych od niego kolegów. źródło: NKJP: Tomasz Zalewski: Prymus Al, kumpel George, Polityka, 2000-10-28

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pognębiłem +(e)m pognębił	pognębiłam +(e)m pognębiła	pognębiłom +(e)m pognębiło	pognębiliśmy +(e)śmy pognębili	pognębiłyśmy +(e)śmy pognębiły
2 os.	pognębiłeś +(e)ś pognębił	pognębiłaś +(e)ś pognębiła	pognębiłoś +(e)ś pognębiło	pognębiliście +(e)ście pognębili	pognębiłyście +(e)ście pognębiły
3 os.	pognębił	pognębiła	pognębiło	pognębili	pognębiły

bezosobnik: pognębiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pognębijmy pognębmy
2 os.	pognęb pognębij	pognębcie pognębijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pognębiłbym bym pognębił	pognębiłabym bym pognębiła	pognębiłobym bym pognębiło	pognębilibyśmy byśmy pognębili	pognębiłybyśmy byśmy pognębiły
2 os.	pognębiłbyś byś pognębił	pognębiłabyś byś pognębiła	pognębiłobyś byś pognębiło	pognębilibyście byście pognębili	pognębiłybyście byście pognębiły
3 os.	pognębiłby by pognębił	pognębiłaby by pognębiła	pognębiłoby by pognębiło	pognębiliby by pognębili	pognębiłyby by pognębiły

bezosobnik: pognębiono by

bezokolicznik: pognębić

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

pognębiwszy

gerundium: pognębienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: pognębiony

odpowiednik aspektowy: pognębiać

+

pognębić

+

KOGO

Zob. gnębić