-
2.
sterta drewna przeznaczona do tego, by je spalić lub spalić na nim kogoś w ramach egzekucji lub obrzędu pogrzebowego -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
śmierć
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
więzienie i kara
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
zwyczaje i obyczaje -
- stos funeralny, pogrzebowy; ofiarny
- stos drewna
- śmierć na stosie
- palić, spalić kogoś na stosie
-
Godzinami myślał o tym, co zrobił morderca. Bo nie zabił ot, tak, po prostu. Dokonał egzekucji. Spalił na stosie. Jak inkwizytor.
źródło: NKJP: Mariusz Czubaj: 21:37, 2010
A właściwie, o co chodzi z tymi ofiarami? I ze stosami pogrzebowymi? Na co to komu potrzebne?„ ”W ten sposób wyrażamy szacunek dla zmarłego. A wy nie?„
źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Tkacz iluzji, 2004
Przykucnąłem przy stosie drewna. Przygotowano je na wieczorek dla kuracjuszy z pieczeniem ziemniaków i kiełbasek oraz śpiewaniem góralskich pieśni.
źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Sanatorium, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. stos
stosy
D. stosu
stosów
C. stosowi
stosom
B. stos
stosy
N. stosem
stosami
Ms. stosie
stosach
W. stosie
stosy
-
z śr.-w.-niem. stôʒ 'kupa, sterta, np. drewna', 'cios, uderzenie, pchnięcie'