sprzeciwić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

nie zgodzić się na to, o co ktoś prosi lub czego żąda

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	synonimy:	przeciwstawić się zaoponować zaprzeć się
	antonimy:	zgodzić się

sprzeciwić się Bogu, matce, ojcu, przełożonemu, rodzicom, żonie; czyjejś prośbie, czyjejś woli, czyjemuś żądaniu

	Kiedy jednak Michał ukończył gimnazjum i powiedział, że zamierza wstąpić do konserwatorium, jego ojciec sprzeciwił się. Chciał, żeby syn kształcił się na lekarza albo na adwokata. źródło: KWSJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
	Poświęć Mi swego syna, Izaaka... - O Panie! Tyś mi go dał! - Tym większe jest prawo moje... Mój on jest... Oddaj Mi go. - Nie sprzeciwię się Tobie, Panie... Uczynię to, czego żądasz... źródło: KWSJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952
	Miał dopiero półtora roku i każdy mógł na niego powiedzieć, że to jego. Ale w ostatniej chwili mama sprzeciwiła się i nie chciała oddać Bućka kobiecie, która po niego przyszła, i wybiegliśmy z domu wszyscy razem. źródło: KWSJP: Henryk Grynberg: Żydowska wojna, 1965
	Danielowi przeznaczono rolę ostatniego wykonawcy, tego, którego by potem pytano, dlaczego nie sprzeciwił się poleceniom. źródło: KWSJP: Jacek Duka: W kraju niewiernych, 2000

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	sprzeciwiłem się +(e)m się sprzeciwił	sprzeciwiłam się +(e)m się sprzeciwiła	sprzeciwiłom się +(e)m się sprzeciwiło	sprzeciwiliśmy się +(e)śmy się sprzeciwili	sprzeciwiłyśmy się +(e)śmy się sprzeciwiły
2 os.	sprzeciwiłeś się +(e)ś się sprzeciwił	sprzeciwiłaś się +(e)ś się sprzeciwiła	sprzeciwiłoś się +(e)ś się sprzeciwiło	sprzeciwiliście się +(e)ście się sprzeciwili	sprzeciwiłyście się +(e)ście się sprzeciwiły
3 os.	sprzeciwił się	sprzeciwiła się	sprzeciwiło się	sprzeciwili się	sprzeciwiły się

bezosobnik: sprzeciwiono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		sprzeciwmy się
2 os.	sprzeciw się	sprzeciwcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	sprzeciwiłbym się bym się sprzeciwił	sprzeciwiłabym się bym się sprzeciwiła	sprzeciwiłobym się bym się sprzeciwiło	sprzeciwilibyśmy się byśmy się sprzeciwili	sprzeciwiłybyśmy się byśmy się sprzeciwiły
2 os.	sprzeciwiłbyś się byś się sprzeciwił	sprzeciwiłabyś się byś się sprzeciwiła	sprzeciwiłobyś się byś się sprzeciwiło	sprzeciwilibyście się byście się sprzeciwili	sprzeciwiłybyście się byście się sprzeciwiły
3 os.	sprzeciwiłby się by się sprzeciwił	sprzeciwiłaby się by się sprzeciwiła	sprzeciwiłoby się by się sprzeciwiło	sprzeciwiliby się by się sprzeciwili	sprzeciwiłyby się by się sprzeciwiły

bezosobnik: sprzeciwiono by się

bezokolicznik: sprzeciwić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: sprzeciwiwszy się

gerundium: sprzeciwienie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: sprzeciwiać się

Rz_osobowy

+

sprzeciwić się

+

KOMU/CZEMU

Z przedrostkiem s- od dawnego przeciwić się ‘sprzeciwiać się’.
Zob. przeciw