karzełek

Był harmonijnie zbudowany i przystojny, ale malutki, prawie karzełek, co mogło przyczyniać się do jego napoleońskich zapędów i czupurności, utrudniającej mu pracę w jakimkolwiek zespole.

źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Abecadło Miłosza, 1997

[...] Jest u was taki kierowca, rudawy, karzełek. Strasznie śmieszny. Jak siądzie, to ledwie drogę widzi zza kierownicy.

źródło: NKJP: Zygmunt Szych: Gadka w autobusie..., Gazeta Krakowska, 2006-02-03

Dzieci, okrutne jak zwykle, śmieją się z karzełka albo z człowieka niezwykle wysokiego, albo z garbatego.

źródło: NKJP: Leszek Kołakowski: O śmiechu, Gazeta Wyborcza, 1999-02-27

[...] Spotykając się z miłym, życzliwym i wesołym karzełkiem, ludzie mają tendencję raczej do uznania takiego przypadku za wyjątek potwierdzający regułę o złośliwości karłów [...].

źródło: NKJP: Andrzej Siemaszko: Granice tolerancji: o teoriach zachowań dewiacyjnych, 1993

Groteska, do której się uciekają (na przykład prześwietna sekwencja uroczystego wręczania paszportu - muzyka ze zdartej płyty, para karzełków w ludowych strojach), w dawnych czasach była oczywiście krytyką.

źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Złudzenia z Nibylandii, Dziennik Polski, 2005-07-22