kreatura
-
książk. osoba pozbawiona zasad moralnych, która według mówiącego zasługuje na potępienie
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
synonimy: kanalia
nędznik
niegodziwiec
nikczemnik
-
- marna, nędzna, obmierzła, wyjątkowa kreatura
- kanalia i kreatura
- uważać kogoś za kreaturę
-
Chcąc sobie ulżyć, nazywa kochankę męża „rottweilerem”, a ta odwzajemniając się, określa lady Di jako „żałosną kreaturę”.
źródło: NKJP: Magda Huzarska-Szumiec: Trzydziestoletni romans księcia, Gazeta Krakowska, 2005-02-18
Poczułam się jak najgorsza kreatura, od czubka głowy po palce stóp wypełniona palącym poczuciem winy.
źródło: NKJP: Ty i on, Cosmopolitan nr 2, 2000
- A w okresach pijaństwa zdarzało mu się sprowadzać do domu najdziwniejsze kreatury: pijaków w ostatnim stadium alkoholizmu i podstarzałe prostytutki spod budki z piwem.
źródło: NKJP: Michał Bielecki: Osiedle prominentów, 1997
Mock wiedział doskonale, że uznanie u takich kreatur zdobywa się konsekwencją i brutalnością.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Dżuma w Breslau, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kreatura
kreatury
D. kreatury
kreatur
C. kreaturze
kreaturom
B. kreaturę
kreatury
N. kreaturą
kreaturami
Ms. kreaturze
kreaturach
W. kreaturo
kreatury
-
ang. creature
fr. créature
niem. Kreatur
z łac. creātūra 'stworzenie boże'
Wyraz notowany w znaczeniu 'stworzenie, istota stworzona, twór'.