-
3.
samoistny byt, którego istnienie nie jest warunkowane żadnym impulsem zewnętrznym i stanowi podstawę dla określających ją atrybutów i cech -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
- substancja świata
-
Wszystko zatem jest in actu; w każdym danym momencie rzeczy są wszystkim, czym być mogą. Zgadza się to oczywiście z całkowitym odrzuceniem substancji przez Bergsona. \„Być\” zostaje zastąpione przez \„zmieniać się\”: zmiana jest rzeczywistością pierwotną i źródłową.
źródło: NKJP: Leszek Kołakowski: Bergson, 1985
Według Arystotelesa istota jako to, czym byt jest, jest skutkiem zjednoczenia formy i materii, a także jako substancja jest podmiotem cech przypadłościowych (akcydens) oraz źródłem działań (natura).
źródło: NKJP: Halina Zdebska: Istota i wartości zespołowych gier sportowych, 2008
Dla Hegla być substancją było najłatwiej i najprościej. O wiele trudniej było być podmiotem. Ewolucja absolutu polegała między innymi u Hegla na tym, że substancja ze sfery prostego istnienia w sobie przechodziła na poziom istnienia podmiotu, czyli istnienia dla siebie.
źródło: NKJP: Józef Tischner: Świat ludzkiej nadziei: wybór szkiców filozoficznych 1966-1975, 1975
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. substancja
substancje
D. substancji
substancji
neut substancyj
char C. substancji
substancjom
B. substancję
substancje
N. substancją
substancjami
Ms. substancji
substancjach
W. substancjo
substancje
Inne uwagi
Zwykle lp
-
łac. substantia 'istnienie, byt', 'podpora, oparcie', 'materiał, tworzywo', 'środki do życia, mienie; bogactwo'
z łac. substāre 'istnieć, występować; znajdować się pod czymś' , 'wytrwać, wytrzymać'