no no
-
mówiący uważa, że to, co mówi bądź robi rozmówca może prowadzić do czegoś złego, dlatego powinien przestać to robić
-
wykładnik niezgody
-
może służyć do wprowadzenia ostrzeżenia, groźby bądź sprzeciwu wobec działań rozmówcy
-
- Nos ci świeci, jak panu Słomie - powiedziałem.
- No, no, więcej szacunku dla ojca!źródło: NKJP: Kazimierz Orłoś: Niebieski szklarz, 1996
Wysunęło ogromny jęzor i polizało go po wyciągniętej dłoni. Czuł, że dotyk jest szorstki, a zarazem ciepły. No, no, spokojnie - poślinisz mnie.
źródło: NKJP: Krzysztof J. Szmidt: Elementarz twórczego życia czyli O sposobach twórczego myślenia i działania, 1997
- Hm, jak by to rzec... dobrze, i źle!... Dobrze, bo w całej podchorążych szkole faworyt, jeden z najpierwszych, umiejętności potrzebne dla oficera opanował expedite...
- No, no! - burknął zjadliwie pod wąsem pułkownik.źródło: NKJP: Leon Kruczkowski: Kordian i cham, 1979
- Może pan zna nieboszczyka. - Jakiego nieboszczyka? - zapytał Piontek. - No, no! Niech pan nie udaje, że komisarz Bielecki panu nie powiedział.
źródło: NKJP: Michał Bielecki: Osiedle prominentów, 1997
- No, no, nie unoś się, mój drogi, złość urodzie szkodzi.
źródło: NKJP: Jacek Dukaj: W kraju niewiernych, 2005
-
część mowy: komentarz metatekstowy
podklasa: dopowiedzenie
-
/no no/ szyk: postpozycja względem nieobligatoryjnego kontekstu -
przecinek między członami