dziwować się

  • książk.  dziwić się
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    emocje i uczucia

  • synonimy:  dziwić się
    • ludzie dziwują się
    • dziwować się głośno, po cichu
  • - Dziwna wiosna - powiedział. [...]
    - Co roku ludzie dziwują się wiośnie, latu, zimie. Widocznie tak już musi być.

    źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Kronika wypadków miłosnych, 1974

    Nie jest przecież tą młodą kierowniczką z sąsiedniej szkoły ośmioklasowej, która spokojnym [...] głosem [...] daje wskazówki starszej koleżance i dziwuje się, że taką „błahą” sprawę trzeba aż w telewizji pokazywać.

    źródło: NKJP: Ryszard Wójcik: Coś się kończy, Miesięcznik Literacki, 1990

    - Dlaczego tutaj się nie kradnie? - dziwował się mój ojciec.

    źródło: NKJP: Jerzy Trammer: Sumienie, Gazeta Wyborcza, 1995-12-15

    Ja zaś musiałem przekroczyć bramę życia, dziwując się, że istnieją za nią jeszcze większe, nieznane wody [...].

    źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003

  • część mowy: czasownik

    aspekt: niedokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas teraźniejszy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. dziwuję się
    dziwujemy się
    2 os. dziwujesz się
    dziwujecie się
    3 os. dziwuje się
    dziwują się

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. dziwowałem się
    +(e)m się dziwował
    dziwowałam się
    +(e)m się dziwowała
    dziwowałom się
    +(e)m się dziwowało
    dziwowaliśmy się
    +(e)śmy się dziwowali
    dziwowałyśmy się
    +(e)śmy się dziwowały
    2 os. dziwowałeś się
    +(e)ś się dziwował
    dziwowałaś się
    +(e)ś się dziwowała
    dziwowałoś się
    +(e)ś się dziwowało
    dziwowaliście się
    +(e)ście się dziwowali
    dziwowałyście się
    +(e)ście się dziwowały
    3 os. dziwował się
    dziwowała się
    dziwowało się
    dziwowali się
    dziwowały się

    bezosobnik: dziwowano się

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. będę się dziwował
    będę się dziwować
    będę się dziwowała
    będę się dziwować
    będę się dziwowało
    będę się dziwować
    będziemy się dziwowali
    będziemy się dziwować
    będziemy się dziwowały
    będziemy się dziwować
    2 os. będziesz się dziwował
    będziesz się dziwować
    będziesz się dziwowała
    będziesz się dziwować
    będziesz się dziwowało
    będziesz się dziwować
    będziecie się dziwowali
    będziecie się dziwować
    będziecie się dziwowały
    będziecie się dziwować
    3 os. będzie się dziwował
    będzie się dziwować
    będzie się dziwowała
    będzie się dziwować
    będzie się dziwowało
    będzie się dziwować
    będą się dziwowali
    będą się dziwować
    będą się dziwowały
    będą się dziwować

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. dziwujmy się
    2 os. dziwuj się
    dziwujcie się

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. dziwowałbym się
    bym się dziwował
    dziwowałabym się
    bym się dziwowała
    dziwowałobym się
    bym się dziwowało
    dziwowalibyśmy się
    byśmy się dziwowali
    dziwowałybyśmy się
    byśmy się dziwowały
    2 os. dziwowałbyś się
    byś się dziwował
    dziwowałabyś się
    byś się dziwowała
    dziwowałobyś się
    byś się dziwowało
    dziwowalibyście się
    byście się dziwowali
    dziwowałybyście się
    byście się dziwowały
    3 os. dziwowałby się
    by się dziwował
    dziwowałaby się
    by się dziwowała
    dziwowałoby się
    by się dziwowało
    dziwowaliby się
    by się dziwowali
    dziwowałyby się
    by się dziwowały

    bezosobnik: dziwowano by się

    bezokolicznik: dziwować się

    imiesłów przysłówkowy współczesny: dziwując się

    gerundium: dziwowanie się

    imiesłów przymiotnikowy czynny: dziwujący się

  • bez ograniczeń + dziwować się +
    KOMU/CZEMU
    bez ograniczeń + dziwować się +
    że ZDANIE
    bez ograniczeń + dziwować się +
    MOWA WPROST
  • Zob.  dziwić 

CHRONOLOGIZACJA:
2 połowa XIV w., SStp
Data ostatniej modyfikacji: 09.03.2018