klekotać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

wydawać charakterystyczne, regularnie powtarzalne dźwięki powodowane przez uderzanie o siebie jakichś elementów

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

dźwięki

Pociąg zwolnił. Klekocząc buforami sunął ostrożnie po świeżo ułożonym torze.

źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955

Tłuką o siebie cienkie deszczułki, klekocą obracane młynki, dudnią gliniane bębny.

źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003

Teraz po prostu nie można odkurzać tym urządzeniem. Cały czas coś w nim klekoce.

źródło: NKJP: alg: „Niewinny“ odkurzacz, Wieczór Trójmiasta, 2011

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	klekotałem +(e)m klekotał	klekotałam +(e)m klekotała	klekotałom +(e)m klekotało	klekotaliśmy +(e)śmy klekotali	klekotałyśmy +(e)śmy klekotały
2 os.	klekotałeś +(e)ś klekotał	klekotałaś +(e)ś klekotała	klekotałoś +(e)ś klekotało	klekotaliście +(e)ście klekotali	klekotałyście +(e)ście klekotały
3 os.	klekotał	klekotała	klekotało	klekotali	klekotały

bezosobnik: klekotano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę klekotał będę klekotać	będę klekotała będę klekotać	będę klekotało będę klekotać	będziemy klekotali będziemy klekotać	będziemy klekotały będziemy klekotać
2 os.	będziesz klekotał będziesz klekotać	będziesz klekotała będziesz klekotać	będziesz klekotało będziesz klekotać	będziecie klekotali będziecie klekotać	będziecie klekotały będziecie klekotać
3 os.	będzie klekotał będzie klekotać	będzie klekotała będzie klekotać	będzie klekotało będzie klekotać	będą klekotali będą klekotać	będą klekotały będą klekotać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		klekoczmy
2 os.	klekocz	klekoczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	klekotałbym bym klekotał	klekotałabym bym klekotała	klekotałobym bym klekotało	klekotalibyśmy byśmy klekotali	klekotałybyśmy byśmy klekotały
2 os.	klekotałbyś byś klekotał	klekotałabyś byś klekotała	klekotałobyś byś klekotało	klekotalibyście byście klekotali	klekotałybyście byście klekotały
3 os.	klekotałby by klekotał	klekotałaby by klekotała	klekotałoby by klekotało	klekotaliby by klekotali	klekotałyby by klekotały

bezosobnik: klekotano by

bezokolicznik: klekotać

imiesłów przysłówkowy współczesny:

klekocąc
klekocząc

gerundium: klekotanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: klekocący

odpowiednik aspektowy: zaklekotać

+

klekotać

+

(CZYM)

psł. *klekotati / *klekъtati 'wydawać powtarzający się głuchy głos'

Czasownik pochodzenia dźwiękonaśladowczego.