ostoja - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. coś, co zapewnia trwanie temu, co jest w jakiś sposób zagrożone

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

synonimy:

opoka

główna, jedyna; mocna, prawdziwa, tradycyjna, wielka ostoja
ostoja chrześcijaństwa, katolicyzmu, prawosławia...; cywilizacji, dążeń niepodległościowych, demokracji, konserwatyzmu, kultury, patriotyzmu, polskości, sztuki; tradycji państwowości polskiej, wolnościowych..., wiary ; porządku; ciszy, spokoju; przyrody, zieleni;

	Kto wie, może już niedługo nasz język, główna ostoja polskości, straci strzeliste „ł” , piękne „ż” , figlarne „ń” - wszystko, co odróżniało ortografię Polaków od prostackiej pisowni języków mniej finezyjnych. źródło: NKJP: Jarosław Klawczyk: Kolczyki Izoldy, Gazeta Wyborcza, 1994-10-21
	Przez wiele lat wydawało mi się oczywiste, że [...] w czasach zaborów główną ostoję dążeń niepodległościowych stanowiły dwory, [...] źródło: NKJP: Antoni Kroh: Starorzecza, 2010
	[...] Rosja stanowiła główną ostoję despotyzmu w Europie, [...] źródło: NKJP: Stefan Kieniewicz: Historia Polski 1795-1918, 1968
	Trybunał Konstytucyjny wyrasta na główną ostoję prawa w Polsce. źródło: NKJP: Artur Domosławski: Trybunał Konstytucyjny znalazł się w epicentrum politycznych wstrząsów, Gazeta Wyborcza, 1995-01-12
	Zakopane to dziś prawdziwa ostoja wiary. Miejsce wspominane i chętnie odwiedzane przez Ojca Św. Jana Pawła II. źródło: NKJP: (WJUR): Pierwszy proboszcz Zakopanego, Gazeta Krakowska, 2006-10-10

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

+

ostoja

+

CZEGO

Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego ostać (się) 'pozostać' (Bor); zob. ostać , stać