ostoja - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

obszar, w którym przebywa zwierzyna, znajdując w nim dogodne warunki do przetrwania

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

budowa i funkcjonowanie organizmów zwierzęcych

bezpieczna, cenna; dzika; przyrodnicza, naturalna; ostatnia; spokojna; stała; ptasia; zimowa; europejska ostoja
ostoja bączka, bobrów, bociana, głuszca, jeleni, niedźwiedzi, nietoperzy, salamandry; drzew; natury; roślin
ostoja dla dzikiej zwierzyny, dla niedźwiedzi, dla płazów, dla ptactwa, dla ptaków, dla zwierząt
chronić, niszczyć, coś stanowi, stworzyć, tworzyć, utworzyć ostoję

	W ciągi kilku najbliższych dni miejskie służby ochrony przyrody chcą też ustalić z ornitologami dokładne miejsca gniazdowania bączka. Będzie to podstawa do ustanowienia w tym miejscu przez wojewodę – ostoi dla tego gatunku. źródło: NKJP: (aga): Szansa na ochronę, Gazeta Krakowska, 2006-09-26
	Dla ptaków siewkowatych, wymagających rozległych, podmokłych obszarów, Biebrza stanowi jedną z najważniejszych ostoi w Europie Środkowej. źródło: NKJP: Internet
	Koniecpolskie lasy to ostoja dla wielu gatunków zwierzyny. Spotkać tu można: zające, cietrzewie, bażanty, kuropatwy, dzikie kaczki, dziki, jelenie, daniele, a także zadomowione już od dłuższego czasu łosie. źródło: NKJP: Jarosław Rybak: Gruba zwierzyna w natarciu, Trybuna Śląska, 2001-05-28
	Podlaski szlak bociani ma połączyć turystycznie Bagna Biebrzańskie, Dolinę Górnej Narwi i Puszczę Białowieską. Z badań ornitologów wynika, że te miejsca są jedną z najważniejszych ostoi bociana białego w Europie środkowej. źródło: NKJP: Bociani szlak, Dziennik Polski, 2001-07-28

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	+	ostoja	+	CZEGO
	+	ostoja	+	(dla CZEGO)

Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego ostać (się) 'pozostać' (Bor); zob. ostać , stać